www.domogarov.unl.pl - FORUM

Tosca

Wróciłam do sceny pojedynku ( swoją drogą jednej z moich ulubionych w tej powieści) i dochodzę do wniosku, że Jacek pokiereszowałby Bohuna bardziej niż Nikita Afońkę. Przecież Jacek tylko bawił się z Bukojemskimi a i tak Jan stracił mały palec u ręki, Marek miał poważnie uszkodzony bark a Łukasz i Mateusz do końca życia będą mieć na twarzy "pamiątki' w postaci sporych blizn. Stanisław prawie nie ucierpiał w konfrontacji z Jackiem (jeśli nie liczyć rozciętej wargi), bo Jacek nie chciał go krzywdzić więc wolę nie myśleć co by się tam działo, gdyby Jacek walczył na serio Shocked

. To byłaby rzeź.

Ada

Jacek się pojedynkował bo musiał. Bukojemscy dążyli do konfrontacji. Chciał im dać nauczkę, a nie zabić. Ale walczyli ostrą bronią. Chcąc nie chcąc to zawsze beda jakies obrażenia. Dodatkowo Jacek walczył z głową, a nie rzucał sie na oślep.
Dlatego uwazam, ze Bohun nie dałby rady Janowi, ani Jackowi. Bo oni obaj walczyliby rozważnie i na zimno. A Bohun to "szalona głowa".

Tosca

Ada

Tosca

Ada

Ja to widzę inaczej. Nie uwazam Jana za leszcza. To był kawał chłopa. Tylko Sienkiewicz mu nie dał okazji, ale Bohun nie miałby z nim łatwo. Nie ma się co licytować bo sie nie zgodzimy i w tym względzie. Na piękne oczy kniaż Jarema go nie przyjał. Musiał w nim zobaczyc niezwykłego zolnierza i przez to został jego ulubieńcem. Aby byc husarzem trzeba było miec sile i umiejetnosci. Nie tylko pieniadze. To elitarna jednostka.

Jacek za to miał zwinność, umiejetnosci i trzeżwe myślenie. Przed pojedynkiem przygotowywał wszystko w dwóch opcjach. Gdyby jemu się coś stało i na wypadek pokonania przeciwników. Chyba sie nawet wyspowiadał przed pojedynkiem. Miał znakomite umiejetnosci szermiercze, ale nie myslal jak Bohun, ze jest niepokonany. Zdrowy rozsądek jest ważniejszy od brawury.

Tosca

Ada

A ja zamierzam wierzyć Sienkiewiczowi. Akurat lubie posłuszeństwo Jana. Zolnierz powinien sie słuchać. Wierzy w ksiecia i widzi w nim przywdódce. Co w tym złego? Księciu Radziwillomi wymawia posłuszeństwo. Gdyby Jarema działał na szkodę Ojczyzny to by mu nie służył. Ale po wyszkolonym żołnierzu spodziewam się posłuszeństwa.

I tutaj dowiadujemy sie, ze Jacek podobnie jak Jan jest religijny. Ale nie tak przesadnie jak Aleksy. Spowiada sie przed pojedynkiem, a wczesniej, gdy nocuje w jednym pokoju ze Stanisławem obaj odmawiają pacierz.
Jacek to typ bohatera, który wydaje sie niepozorny i nagle bum! Trafia Cie podczas czytania i okazuje sie nagle, ze to ktos nietuzinkowy.

Tosca

Ada

Ale teraz Ty Tosco spekulujesz odnośnie zachowania Jana w sprawie malzenstwa z Helena. Tego nie wiesz jakby sie zachował, gdyby ksiaze sie sprzeciwił. Mógłby zaniechać Heleny i owszem. Ale był ulubionym żołnierzem ksiecia i mógł sobie pozwolić na wiele.
Jan był szlachcicem i miał pieniadze. Nie musiał zapracować na pozycję. Wystarczyło mu, ze służył Ojczyźnie.

Jacek też nie pchał się przed szereg. Nie uwazal, że z powodu nazwiska i sławnych przodków nalezy mu się dowództwo nad oddziałem. Chciał tylko przysłużyć sie krajowi i znależć ukojenie z dała od Anny. A potem nie zrezygnował ze służby mimo, ze była świeżo po slubie. Król i królowa chcieli mu pozwolić, aby został dłużej z mloda zona. Ale on nie chciał bo czas naglił i trzeba było wyruszać z wojskiem.

Tosca

Ada

Co do Jana to znów nie dojdziemy do porozumienia. Ja swoje, Ty swoje. Wink

Mnie sie zawsze zimno robi jak sobie pomyśle jak Jacek marzł na tej sośnie całą noc. A wXVII wieku zimy nie były tak lekkie jak teraz. W dodatku Jacek był szczupły i nie miał zbyt cieplej odzieży.
Dlatego uwazam, ze Sienkiewicz troche podkoloryzował bo nie wiem czy cos takiego człowiek jest w stanie przeżyć. Nie tylko był ogromny mróz, ale i musiało strasznie piź..... wróć... wiać w tym lesie co jeszcze wzmagało zimno.

Tosca

nika