www.domogarov.unl.pl - FORUM

Monique

Miło mi Was wszystkich przywitać!
Nie bardzo lubię o sobie mówić, bo jestem dość przeciętną osobą i niczym konkretnym się nie wyróżniam, serio.
Jestem ogromną miłośniczką Bieszczad, książek historycznych i fantastycznych oraz języka francuskiego.
Jakby obiektywnie spojrzeć to języka rosyjskiego przymusowo uczyłam się prawie połowę mojego życia, ale ze szkoły wyniosłam tylko intuicję językową, gdzieś zaszufladkowaną wiedzę i wiersz Lermontowa, który znam na pamięć (do dziś mnie dziwi dlaczego akurat ten).
Nie mam zielonego pojęcia kiedy zainteresowałam się Saszą, chyba dawno, moje uwielbienie przychodziło stopniowo. Mogę jedynie założyć, że to było z pięć lat temu, bo z podręcznika do rosyjskiego wydarłam stronę z jego zdjęciem. Rolling Eyes

(Tak, mam ją do dziś!)
Nie wiem co by tu więcej dopisać. Macie pytania? Pytajcie!

Lukava Kisha

Jeszcze raz cię witam w naszym gronie! Smile

Również studiuję kierunek, który wybrałam przez miłość do języka, ale naszego rodzimego języka. Bieszczady!! Tak, tak, kocham je, wiążę się to z moją fascynacją kulturą łemkowską. O muzyce łemkowskiej wspomniałam ostatnio w dziale zainteresowań. Smile

Francuski ♥! Uczyłam się tego pięknego języka w szkole.
Jeśli chodzi o rosyjski to uczę się go na własną rękę. W ogóle bardzo lubię wszystkie języki słowiańskie, uważam że są piękne. Interesuje się także mitologią słowiańską.
Studiujesz filologię romańską?

Monique

O matko, polonistyka? Miałam w tamtym semestrze zajęcia, które prowadziła kobieta polonistka. Nie wiem jakim cudem zaliczyłam kolokwium więc chylę czoła, bo to wygląda na mega trudny kierunek.
Aaaa, Bieszczady są cudowne, jedno z moich ukochanych miejsc w Polsce ♥
Ja staram się teraz odświeżyć sobie ten język. I przyznaję, że trochę pluję sobie w brodę, że nie przykładałam się bardziej w szkole. Crying or Very sad

Owszem, studiuję filologię romańską Very Happy

Lukava Kisha

Tak, tak polonistyka Smile

Wbrew pozorom nie jest wcale tak ciężko, daje radę Wink

Mam na roku nawet znajomych zza granicy, tej wschodniej granicy. Jeden kolega nosi nawet imię naszego ulubieńca. XD
Ja może dobiorę sobie nowy lektorat na studiach, rosyjski właśnie. Smile

Monique

Muszę przyznać, że tak trochę zazdroszczę Ci tych znajomości Very Happy

Gdybym mogła też dobrałabym sobie lektorat Crying or Very sad

ale chyba pozostaje mi kurs językowy. Cóż, na moich terenach język rosyjski jest popularny, jednak zależy mi na tym by w kasie teatru bezproblemowo kupić bilet. Jakiego teatru to już dobrze wiemy Very Happy

PS Nie masz wrażenia, że forum nieco umarło?

Lukava Kisha

Też bym mnie zazdrościła na twoim miejscu Laughing

(bo jest i czego Rolling Eyes

)
No niestety trochę tu pusto Sad

, ale miejmy nadzieję, że ktoś za jakiś czas do nas przyjdzie.
Mnie z języka mogą douczyć znajomi
Laughing

Oj doskonale wiem jaki teatr masz na myśli Wink

Monique

Teatr i Moskwa są oficjalnie dopisane do mojej listy marzeń Very Happy

Może fascynacja Saszą już dogasa? Crying or Very sad

A właśnie, jak się zaczęła twoja przygoda z naszym ulubieńcem? Smile

Lukava Kisha

Mnie się Lwów marzy. Smile

( Dobrze, że my jesteśmy.
Cóż za dzieciaka oglądało się Ogniem i Mieczem. Pamiętam jak mi było wtedy żal tego Bohuna, już wtedy wolałam jego niż ciepłe kluski Janka, a mamusia się dziwiła XD Potem jak leciało OiM mówiła "O masz Bohuna" Po jakimś czasie minęło. Parę lat później oglądałam z mamą "Bitwę Warszawską" , pomijam to że film był słaby, a sceny z Urbańską przy karabinie wręcz komiczne... Do rzeczy, dochodzimy do momentu gdzie pojawia się pan " Uwiodę cię tym spojrzeniem". Stał się w tym filmie dla mnie jakąś iskierką nadziei, że jednak nie zmarnowałam swego czasu. Wiedziałam, że te oczyska skądś kojarzę, zaintrygował mnie więc po seansie biegiem w te pędy do wujka Google dowiedzieć się do kogo pantofel... eee oczy należą. No i bam! Fascynacja się odnowiła i tak już z małymi przerwami zostało. Potem zaczęłam też słuchać dużo więcej muzyki ze wschodu i ogólnie interesować się kulturą, językiem.

Monique

Kurczę, gdy OiM wchodziło do kin bardziej interesowały mnie lalki niż ludzie w stylu naszego Aleksandra. Potem zaś byłam byłam dziecięciem biegającym do nocy po podwórku i nie widziałam OiM, w późniejszych latach widziałam, ale nie zauroczył mnie(!). Zmarnować tyle lat. Jego najlepszych lat Sad

Widzę, że nie tylko ja miałam takie wzloty i upadki w fascynacji. Ale u Ciebie to się rozlało na miłość do innych kultur, języków i muzyki. Ja to chyba ograniczam się do samego Saszy i Rosji. Chociaż nie powiem, że lubię folk, mitologię słowiańską i takie klimaty. Tylko nie wiem czy to się wzięło od pewnego pana czy jednak taki mam gust XD
Zastanawia mnie też dlaczego dalej tak się nim interesuję, bo nie wygląda już jak Apollo Belwederski. Owszem jego charakter jest ciekawy i ta cała szaszowatość. Wiadomości o nim też jakby mniej, ale coś mnie tu trzyma. Gdy pokazałam go mojej przyjaciółce, no cóż, nie była zachwycona. Wręcz przeciwnie. Nie mogła zrozumieć o co mi chodzi.
Tu miałam napisać coś jeszcze, ale jak na złość wypadło mi z głowy. Crying or Very sad

Tosca

Serdecznie witam kolejną wielbicielkę talentu( i nie tylko) Aleksandra Domogarowa. Miło, że do nas dołączyłaś. Mam nadzieję, że zostaniesz z nami na dłużej. Smile

A Twoją fascynację Bohunem podzielam. Mnie tego Kozaka nawet J. Hoffman nie był w stanie obrzydzić. Zawsze wolałam Bohuna od Skrzetuskiego, a Aleksander tylko mnie w tym wyborze utwierdził.

Monique

Cześć! Też mam taką nadzieję Very Happy

Jestem w stanie zrozumieć Hoffmana, chciał ukazać kontrast pomiędzy Skrzetuskim i Bohunem. Mnie napewno tym nie zniechęcił. A że do książki to ma się nijak...
Taa... Janek to były takie ciepłe kluchy, ale za jego rolę w Wiedźminie nie jestem w stanie go nie lubić Rolling Eyes

Chociaż też grał ciepłą kluseczkę, ale taką mniam Very Happy

Jednak tutaj nie ma co porównywać, z Saszą jestem całym sercem ♥

Tosca

Monique

Do Bohuna z książki pałam wręcz ogromym uczuciem, bo jest idealny. Prawie. Zabił służącego na oczach Heleny. O ile dobrze pamiętam. Ale Kurcewiczównej nie skrzywdził.
Matko, jak ja się wzruszyłam na jego wyznaniu, chyba kilka razy pod rząd je czytałam. Tak samo jak ostatnią wzmiankę o nim. Jednak gdyby książkowy Bohun był w filmie tak samo jak każda jego kwestia to żadnej pannie nie podobałby się Skrzetuski. Nie rozumiem więc co Sienkiewicz miał na myśli tak kreując postaci. Bo ja wolałabym jednego Jurka niż dziesięciu Janków, parafrazując Baśkę Wołodyjowską.
Dopisuję do listy ksiażek do przeczytania!

Tosca

Ja również wprost uwielbiam postać Sienkiewiczowskiego Bohuna i tak samo jak Ty zachwycam się jego miłosnym wyznaniem, które w książce jest o wiele dłuższe i piękniejsze ( zresztą ciągnie się przez kilka stron). I powiem Ci jeszcze, że zawsze było mi okropnie żal tego dumnego, ambitnego walecznego, szaleńczo odważnego i zawdzięczającemu wszystko wyłącznie sobie Kozaka. Bohuna żal mi także z tego powodu, że nie miał szczęścia do ludzi( zdradzili i oszukali go wszyscy, których kochał Kurcewicze byli dla niego jak rodzina, Helena jawnie gardziła nim i jego uczuciami) znamienny fragment, w którym Bohun mówi, że nigdy nie usłyszał od niej nawet jednego dobrego słowa).

A „ Księcia Srebrnego” bardzo polecam. Na razie nie zdradzę nic więcej żeby nie zepsuć Ci przyjemności czytania. Jestem bardzo ciekawa Twojej opinii na temat tej książki i czuję, że zanosi się na emocjonującą dyskusję.

Lukava Kisha