www.domogarov.unl.pl - FORUM

Tosca

Jak już zapewne wiecie, w wolnym czasie bardzo lubię czytać i powiem Wam, że bardzo chętnie przeczytałabym autobiografię Aleksandra, bo to, co wyczytałam w wywiadach to dla mnie stanowczo za mało. Co prawda nasz ulubieniec bardzo chroni swoją prywatność więc obawiam się, że autobiografia Aleksandra raczej nie powstanie a szkoda, bo byłby to murowany bestseller.

W kolejce do przeczytania na mojej półce czekają:"Czas na mnie Opowieść o Maćku Kozłowskim" oraz "Ścigając pamięć - Grażyna Szapołowska" może będzie tam też coś na temat Aleksandra.

Esfir

Autobiografia Aleksandra mogłaby być nader interesująca, jednak wg mnie dobrze, że na razie nie powstała.
Boję się, co by tam Sasza ponawypisywał, z tym swoim impulsywnym charakterem, ciętym języczkiem, błyskotliwym umysłem i dużą dozą ujawnionej z wiekiem melodramatyczności. Razz

Ludzie, znani i ci mniej znani, często w swoich wspomnieniach autobiograficznych maja tendencję dwojaką: ukazywania siebie w lepszym świetle i naginania faktów pod swoją interpretację albo przeprowadzania "publicznego prania brudów".
To zwyczajne ludzkie zachowanie (obiektywizm z natury rzeczy w takim przypadku jest niemożliwy), jednak byłoby miło, gdyby udało się autorom autobiografii zachować obiektywny subiektywizm. Wink

Ciekawie byłoby przedstawić autobiografię Aleksandra w podobnej formie jak "Dziennik Mistrza i Małgorzaty" Heleny i Michaiła Bułhakowów. Jest tam zawarta prywatna i zawodowa korespondencja Michaiła oraz dziennik Heleny. O ile Michaiłowi zdarzały się humorystyczne opowiastki w listach do żony, to Helena (to imię jest u mnie zbyt obarczone pewnymi skojarzeniami...) pisała dość lakonicznie i niezbyt kuszntownie literacko. Po pierwsze, to dziennik, po drugie, w moim odczuciu starała się nie eksponować swojej miłości do męża, przewijała się ona subtelnie w tle.

Natomiast w przypadku Saszy na pewno lepiej nie dawać pióra (klawiatury) do ręki Nataszce. Razz

Jedynie kochająca Irina mogłaby napisać coś podobnego do zapisków Heleny.
Nie wiem jednak, czy w jej przypadku zachodziła zbieżność intelektualna z Aleksandrem.
W przypadku Michaiła i Heleny, oboje dobrali się raczej wybornie - on eks-lekarz i literat, ona była jak na swe czasy osobą wykształconą i znała kilka języków obcych.
Sasza chyba jednak nieszczególnie zwracał uwagę na duchowe wysublimowanie, patrząc na jego kobiece wybory (a szczególnie jeden). Razz

Tosca

Wiesz, Esfir, jakoś nie podzielam Twoich obaw, bo jeśli chodzi o „ publiczne pranie brudów” to uważam, że do tego zdolna jest przede wszystkim Natasza, a nie Aleksander więc o to jestem spokojna. A co do jego charakteru nadal twierdzę, że nie taki Aleksander straszny jak go brukowce malują. Zawsze uważałam go za inteligentnego człowieka, ale zgodzę się, że często ponosi go temperament, a jego dowcip potrafi być zgryźliwy i ostry. Odnoszę jednak wrażenie, że w gruncie rzeczy Aleksander jest bardzo miłym i sympatycznym człowiekiem, a staje się przykry lub wścieka się dopiero wtedy, gdy ktoś sprawi mu przykrość lub co gorsza go skrzywdzi ( pod tym względem bardzo przypomina mi Bohuna).

Esfir

Pranie brudów to jeden aspekt, a chęć wybielenia siebie to drugi, kto wie, czy nie gorszy.
Chętnie poczytałabym co soczystsze kawałki literackie w wydaniu Saszy, ale ryzyko, że może on popaść w którąś skrajność jest duże.
Wystarczą mi ciekawe wywiady z Aleksandrem, szczególnie te z pięknych dla niego lat 1999-2001.

Kate

A ja Wam powiem, że Saszka Wielkim Poetą jest i jakoś by ugryzł ten temat😉

Tosca

Kate

Nasz boski... Ech, szkoda, że nie mogę napisać licencjatu nt. Niebezpieczeństwa jakie niesie ze sobą osoba Szanownego na nasze serca, rozum i życie😉

Tosca

Kate

No, a ja studiuje BN😉

Tosca

Kate

W sensie : Pseudofani oczami gwiazd i sposoby walki z nimi na przykładzie rosyjskiego aktora Aleksandra Domogarova. Albo coś o cyberataku hakerów?

Dobre, jednak obawiam się, że mój Promotor nie uzna tego aktu miłości że strony może nie pseudo, ale jednak fanki😉😂

Ada

Jakoś nie widzę Aleksandra w roli pisarza. On nie ma do tego cierpliwości. Muzyka i śpiew sa dla niego bardziej atrakcyjne. A co do tekstu? To bardziej lubi go czytac i uczyć się niz tworzyć.

Ale jakaś biografia stworzona przez dobrego pisarza pod czujnym okiem Saszy to coś innego.

Tosca

Ada

nika

To ja mogę spisać. Ubrałabym to w słowa najładniej, jak umiem. Sasza musiałby jedynie zapewnić mi zapas kawy i czekolady i pozwolić rozbić namiot w ogrodzie.

A tak poważnie (tzn poważniej, niż powyższe), chętnie przeczytałabym biografię Saszki. Dodatkowym plusem byłyby niepublikowane foty, które pewnie gdzieś tam zalegają u Iriny...