www.domogarov.unl.pl - FORUM

Ada

A, gdyby Bohun zginał w pojedynku z Wołodyjowskim to Horpryna rzeczywiście uwolniłaby Helene z Jaru tak jak obiecała? Była przyjaciółka Jurka, gdyby żył, a po jego smierci juz nie musiała.

Chodziło mi o to, ze Bohun nic nie wiedział o zaręczynach do czasu powrotu Jana. Skrzetuski zabrałby Helene do Łubniow i tam zostawił po opieka ksiecia, gdzie czekałby ksiadz. Sam pojechałby oznajmić Bohunowi, ze dziewczyna jest jego i zamierza z nia wziasc slub. Wtedy mogliby sie wzywać.

nika

Ada

Oddać by jej nie musiał. Wybrała jego. Wygrana w pojedynku nie świadczyła o tym, ze kobieta wędrowała jaki nagroda do zwycięzcy. Nie jest rzeczą. Ale wyzwać sie musieli.

nika

Myślałam, że oni mają się pojedynkować o Helenę.
Mam problem z tym wywiezieniem Heleny. Niby to za jej zgodą, ale patrząc z perspektywy Bohuna, byłoby to porwanie jego narzeczonej. Czy jeśli Jan postąpiłby tak nieuczciwie, to można od Bohuna wymagać, żeby grzecznie stanął do walki??

Ada

Wydaje mi sie, ze Bohun stanąłby do walki. Kozacza słowa byla dla niego rowniez wazna. Co prawda Jan zabrałby Jurkowi Helene sprzed nosa, ale to nie byłoby porwanie. Chyba. Tak mi sie wydaje. Bo byłoby to za zgoda Heleny. Całkiem mozliwe, ze Bohun w furii mógłby zaatakować Łubnie. To całkiem do niego podobne. Ale mam nadzieje, ze nie próbowałby ich wziasc szturmem jak Baru. Tylko wyzwalby Jana, gdy ten wczesniej go nie odnalazł i tego nie zrobił. Co by nie mowic o Janie to przede wszystkim był żołnierzem, którego obowiązywał parol oficerski. Nie mogl ot tak ozenic sie z Helena, gdy była ona także obiecana innemu. Jako człowiek mogl szantażować i popełniać błędy, ale jako oficera obowiazywało go roztrzygniecie sporu honorowo. Wiec Helene mogl umieścić w bezpiecznym miejscu. A sam musiałby stanąć do walki z Bohunem przed swoim ślubem. Nawet jesliby przegrał ożeniłby sie z nia bo ona wolała jego. Ale walka musiała sie odbyć.

Tosca

Uważam, że Jan wziąłby z Heleną ślub w Łubniach; powinien to zrobić, skoro wybierał się na Sicz to tym bardziej, bo gdyby stamtąd nie wrócił to Helena jako wdowa po nim miałaby zapewniony byt ( odziedziczyłaby spory majątek) a i kniaź Jarema nie pozwoliłby jej zginąć. Więc pojedynek z Bohunem jest w tym przypadku zbędny, bo jest " po harapie."

A jeśli chodzi o Horpynę to uważam, że wypuściłaby Helenę, gdyby Jurko zginął nie tylko przez lojalność wobec niego, ale także z bardziej praktycznej przyczyny: po co Horpynie taki balast? Przecież życie z Heleną pod jednym dachem to istna mordęga. Sama pomyśl:musisz znosić pod swoim dachem damulkę, która jest wiecznie niezadowolona, zadziera nosa, uważa się za ósmy cud świata itp. itd, a Ty nic nie możesz nic zrobić, bo- lekko parafrazując Sienkiewicza- "to ona tu pani".

Ada

Ale Horpryna nie lubi Heleny. Toleruje ją tylko dla Bohuna. Moglaby ją zabić. Tosco co do ślubu w Łubniach to sie zgadzam. Ale byloby fajnie jakby chlopcy sie "rozmówili".

Tosca

Myślę, że Horpyna nie zabiłaby Heleny, ona jedna do końca pozostała wierna naszemu " sokołowi", a skoro Bohun kazał Helenę wypuścić, wiedźma zrobiłaby to.

A co do ślubu w Łubniach, gdyby Jan postąpił tak, jak napisałam pokazałby, że jest odpowiedzialny. Sienkiewicz próbuje nam wmówić, że Skrzetuski kocha Helenę, ale ja wcale tego nie widzę. Ona zawsze jest na dla Skrzetuskiego na drugim planie, bo to Ojczyzna jest najważniejsza. Skrzetuski zaczyna porządnie szukać Heleny dopiero, kiedy ogłoszone zostaje zawieszenie działań wojennych na okres zimy. Przykro mi, ale ja nie zgodziłabym się na taki układ ( o czym już pisałam wielokrotnie) i nie obchodzi mnie,że to był bogaty szlachcic, Polak, i poseł.

Ada

Nie ma Jana bo go nie znacie. Nie widzicie sytuacji jak sie wyplatac ze zwiazku z Bohunem. Postanawiacie uciec. Gdzie? Do Łubniów? Do sasiadów? Ośmielicie sie wykraśc mu piernacz dla bezpieczenstwa? Spotykacie po drodze Jana.

nika

Ada

Piernacz chronil przed Kozakami. Ja uciekalabym do ksiecia. Poprosilabym Jana o odwiezienie do Łubniów i powiedzialabym mu, ze odchodze z domu bo nie chce wychodzic za maz bez milosci. Nie powiedzialabym mu o Jurku nic zlego. Nie zdradzilabym jego tozsamosci, aby go nie szczuć na Kozaka. Co on winny, ze mnie kocha, a ja go nie? Nie chce tylko za maz isc od razu. Wyslalabym z Łubniów wiadomosc, ze jestem bezpieczna. Może z dala od Bohuna zatesknilabym?

Tosca

Ada

Tak a propos, dlaczego Helena Bohuna nie chciała:
Prawo świeckie w Polsce w XVII w. nie zawierało formalnych zakazów małżeństw mieszanych stanowo. Według poglądów doktryny prawniczej żona nabywała stan męża. Na przeszkodzie takich małżeństw stał jednak wymóg zgody rodziny oraz przepisy dyskryminujące dzieci z małżeństw szlachciców z plebejkami.

Nie wszyscy sąsiedzi pewnie, żyli w nienawiści do Kurcewiczów. Chodz łatwo z nimi nie mieli bo kniahini ich najeżdżała. Ale do sąsiadów bym nie uciekała. Łubnie daleko, ale pewne i stabilne miejsce, aby byc bezpiecznym. Kniaź dobrze by sie mna zajął. Skrzetuski spotykają mnie chetnie by pomógł i bezpiecznie zawiózł na dwor. A ja nie nastawiałbym go na Bohiuna. Wiedziałalabym, ze Bohun jest dobry i mnie kocha na prawdę, ale potrzebowałabym sie zastanowić nad wszystkim. Jan nie oswiadczylby sie tak szybko bo nie groziłoby mi niebezpieczeństwo.

nika

Wydaje mi się, że gdyby Helena poprosiła Bohuna o czas do namysłu, wytłumaczyła mu wszystko na spokojnie, to by zrozumiał i się na to zgodził...