www.domogarov.unl.pl - FORUM

Zazula

Dziewczyny, mam pytanko.
Nie kojarzę takiego momentu w książce, a potrzebuję tego wyrażenia.
Czy wiadomo jak do kniahini zwracała się Helena?

Ada

nika

Nie chciałam, żeby Bohun wpadł z drzwiami do sypialni Heleny, zarzucił ją sobie na plecy i wyniósł, jak worek ziemniaków, choć oczywiście, jeśli u Was będzie taka sytuacja, to będę wniebowzięta Very Happy

Nie wiem czy poniższe można nazwać porwaniem, ale "mój" Jurko nie kocha Heleny z boku i rozmawia z nią o tym, co czuje...

Zazula

Ada

Milutko niko, wszystko mi sie podobało. Zaśmiałam się wyobrażając sobie Bohuna pod łóżkiem. Co sie zobaczyło to się nie odzobaczy, Smile

Dziewczyny czekam na poprawki od was odnośnie mojego opowiadania.

Zazula

Ada

nika

Ada

nika

Ada

nika

Zazula

Ada

- Nie dla Ciebie Helena. Za wysokie to progi.
- Do czorta-że wasze progi, wasze rody, wasze pergaminy! - tu watażka uderzył z całą siłą w głownię szabli: - ot, mnie ród! ot, mnie prawo i pergamin! ot, mnie swat i drużba! O zdrajcy! o wraża krew przeklęta! Dobry wam był Kozak, druh był i brat: do Krymu z nim chodzić, dobro tureckie brać, łupem się dzielić.
Wyganiacie precz? - no, tak i pójdę bo swoją drogę znaju. Od teraz macie we mnie wroga.

Po tych słowach Bohun szybko podszedł do drzwi, kopnął je z całej siły, aby sie otworzyły i wyszedł. Wskoczył na konia i pognał przed siebie, aby sie wiatrem spić i wszystko przeboleć. Był tak wsciekly, ze nawet nie zauwazyl Heleny wracającej z czeladnej, ktora chciała go pozdrowić. Gdy dziewczyna weszła do jadalni zastała w niej ciotke i kuzynów, którzy milczeli.
- Coś się stało? Czemu pułkownik wyjechał tak nagle? Nie zdążyłam sie z nim nawet przywitać.
- Przez Ciebie tylko same kłopoty dziewczyno.
- Nic nie rozumiem ciotko.
- Zachciało się Kozakowi kniaziowskiej krwi. Przyszedł prosić o Ciebie, ale go odprawiliśmy.
- Ale... Dlaczego?
- Nie dla psa kielbasa. Dobrze było miec w nim druha, ale nie przystoji to, aby kniaziówna za Kozaka szła.
- A gdybym go milowala?
- Milowala? A co to ma do rzeczy? Masz wyjsć za kogos z pozycją, aby stworzyć koneksje dla naszej rodziny. Nie powiesz mi chyba, że zakochałaś się w ...chłopie?
- To nie żąden chłop tylko pułkownik. Nie wiem....- zaczela sie jąkać Helena. - Pułkownik zawsze był wobec mnie uprzejmy, ale nigdy nie zdradził sie z tym, że coś do mnie czuje.
- Teraz to i tak nie wazne. Wszystko już załatwione, on się juz tu nie pokaże. Idz waćpanna.

Helena zaszokowana wyszła z sali ogólnej. Musiała wyjsć na świeże powietrze i zaczerpnąć tchu. Miała mętlik w głowie. Była zdziwiona tym, ze Bohun poprosił o jej rękę. Bardzo go lubiła, ale Kozak nigdy z nią o tym nie rozmawiał. Współczucie wobec mezczyzny, ktory dostał rekuzę ustępowało po woli złości. Jak on mógł? Czy nie powinien najpierw wyjawić jej samej swoje zamiary? A nie za jej plecami zwracać sie do rodziny? Moze i dobrze, ze ciotka mu odmówiła?

Minęło kilka dni....
Nastała niedziela. Po powrocie z kościoła kniahini z synami miała sie wybrac w swaty w imieniu swojego najstarszego syna do córki starosty. Helenie jako mlodej i niezamężnej pannie nie wypadało jechać wiec została w domu. Rozbolała ja głowa wiec poprosiła kucharkę o jakies ziółka i położyła się spać. Po jakimś czasie ze snu wyrwało ją przytłumione szczekanie psów i gwar ludzkich głosów. Ale zioła skutecznie ja ukołysaly na nowo. Poczuła jakby unosiła sie w powietrzu, ktoś czule do niej mowil, aby sie wybudziła. Poczuła cos delikatnego i miłego na ustach. Ale nie wiedziała co to.
Myslala, ze wszystko to jej się śni. Wtuliła sie w czyjeś mocne ramiona i uśmiechnęła sie przez sen.

Po jakimś czasie zaczela sie wybudzać. Czuła sie juz lepiej, głowa ją nie bolała. Tylko była zdziwiona snem, ktory jej sie przyśnił. Postanowiła wstać i sprawdzic czy rodzina juz wróciła ze swatów, otworzyła oczy i......oniemiała. To miejsce było jej nieznane. Szybko wstała z łóżka, podeszła do drzwi i chciała siegnąć po klamkę,male w tym samym czasie drzwi się otworzyły i ujrzała w nich Jurija Bohuna. Helena nic nie rozumiała, ale ucieszyła sie widząc znajoma twarz.
- A to pan pułkowniku. Wystraszyłam sie przez chwile. Ale gdzie ja jestem?
- W bezpiecznym miejscu.
- Ale jak to sie stało? Położyłam sie w własnym lozku. Gdzie moja rodzina?
- Porwałem Cię.
-Cco??? Jakim prawem?
- Prawem milosci. Twoja rodzina odmówiła mi Twojej ręki.
Uznali, że nie jestem Ciebie godny.
- Postąpili bezdusznie. Nie szlachectwo świadczy o człowieku. Ale i waść zachował się nieodpowiednio. Proszę natychmiast odwieźć mnie do domu.
- Miłuję Cię i chcę się z Toba ożenić.
- Tylko dlaczego waść nie zapytał mnie co o tym myślę?
- Wypadało najpierw zyskać zgodę rodziny. Ja służył im jak rab. A oni za to prodały, prodały mene jak raba, na złuju dolu i na neszczastje.
Kozak zaczal sie miotać i zakrył twarz rękami. Helena podeszła do niego i odsunęła jego ręce i spojrzała mu prosto w oczy.
- Nigdy waść nie zdradziłeś się ze swoimi uczuciami wobec mnie.
- A zechciałabyś mnie?
- A jak waść zamierzał sie ze mna ożenić, gdyby to ciotka sie zgodziła a ja nie? Sila mnie zaciągnąć do ołtarza?
- Nie nigdy. Tyś dla mnie jak obraz w Cerkwi.
- Darzę pana wielkim szacunkiem pułkowniku. Jestes waść porywczym, ale dobrym człowiekiem. Ale nie znam Cię na tyle, abym mogła za Ciebie wyjsć. Dasz mi trochę czasu, abym mogła Cie lepiej poznać?
- proś czego chcesz. Pół Ukrainy Ci daruję.
- Obejdzie się bez tego.
Jurij słysząc te słowa pochylił sie ku kniaziównie i delikatnie ją pocałował. Dziewczyna odpowiedziała na pocalunek.

Zazula

o jeżu, pięknie! skumulowałaś tu moje ulubione cytaty. Uwielbiam: