www.domogarov.unl.pl - FORUM

Tosca · Wysłany: Nie 18:56, 18 Mar 2018 Temat postu:

Tym razem zaszalałaś, niko. To chyba najdłuższe z Twoich opowiadań. Też bym chętnie poudawała narzeczoną cudnookiego sokoła. Very Happy

Ada · Wysłany: Nie 18:56, 18 Mar 2018 Temat postu:

Zarabiscie niko.

nika · Wysłany: Nie 22:33, 18 Mar 2018 Temat postu:

Gryzak07 · Wysłany: Pon 0:07, 19 Mar 2018 Temat postu: Re:

Tosca · Wysłany: Pon 10:03, 19 Mar 2018 Temat postu:

nika · Wysłany: Pon 11:08, 19 Mar 2018 Temat postu: Re:

Tosca · Wysłany: Pon 11:19, 19 Mar 2018 Temat postu:

Ja tak samo jak nika jestem zwolenniczką tygodnia z Bohunem niż całego życia z Janem, bo nie widzę siebie biernie czekającej w domu aż pan-mąż wróci, albo i nie z wojennej wyprawy lub poselstwa, a na klaczy zarodowej bym z siebie zrobić nie dała więc Jan definitywnie odpada.

Ada · Wysłany: Pon 11:57, 19 Mar 2018 Temat postu:

Na Bohuna tez trzeba byłoby czekać, aż wróci z Siczy, wojny, wypadów na step.

No to teraz ja.

- Ciotuchno czy mogę odwiedzić pułkownika Bohuna w Czehryniu i dowiedzieć się o jego zdrowie? - zapytała Helena.
- Jeśli chcesz to jedź. - odpowiedziała kniahini.
Helena wsiadła do kolaski i ruszyła w podróż. Jurij Bohun był przyjacielem domu. Dziewczyna znała go od dawna. Bardzo go lubiła, a nawet czuła coś wiecej, jednak trzymała swoje uczucia na wodzy. Nie wypadało pannie narzucać się. Kozak był wobec niej bardzo uprzejmy i nie raz przyłapywała go na wpatrywaniu się w nią. Ale nie śmiała robić sobie nadziei. Mężczyzna kilka dni temu został ranny w potyczce z Tatarami. Helena postanowiła odwiedzić mężczyznę.
Kwatera Bohuna była na obrzeżach miasteczka, a semeni zabawiali się w karczmie i w okolicy. Gdy dziewczyna zblizyla się do drzwi usłyszała hałas. Nie pytając o zgodę weszła do komnaty i zobaczyła Bohuna w samych chajdawerach i rozpiętej koszuli, ktory jedną rękę opierał na lewym boku, a drugą próbował sie przytrzymać za oparcie łóżka, na podłodze leżała roztrzaskana karafka. Kniaziówna podbiegła do niego:
- Co waść czynisz? Natychmiast się połóż.
- Helena...eeee... - zreflektował się. - kniaziówna? Co waćpanna tu robi? Nie powinnaś mnie ogladać w tym stanie.
- Przyszłam waćpana odwiedzić i zapytać o zdrowie. Martwiłam się.
Helena pomogła położyć się mężczyźnie do loża i zobaczyła, że opatrunek, który miał na boku przesiąkł krwią. Pisnęla ze strachu. Bohun natychmiast zakrył ranę.
- Nic to. Zaraz to poprawię. Wyjdź wacpanna.
- Nie ma mowy. Nie zostawię tak wasci. Kto się Tobą opiekuje?
- Nikt, dałem wolne swoim semenom.
- Leż waćpan i sie nie ruszaj. - powiedziała Helena ostro, gdy Bohun zaczal się wiercić. Mezczyzna natychmiast posłuchał. Z jednej strony był zdziwiony bo nikt nigdy nie raczył mu sie sprzeciwiać, a z drugiej było to miłe uczucie.
Dziewczyna posprzątała szkło, umyła recę, przygotowała opatrunki i zabrała się do opatrywania Kozaka.
- Uważaj waćpanna. To nie jest miły widok. Może lepiej sam to zrobię?
- Nie. Poradzę sobie.
Kniaziówna oczyściła ranę po postrzale z łuku, posmarowała maścią i poprosiła mężczyznę, aby usiadł. Wyrzuciła zakrwawiony opatrunek i zabrała się do zakrycia rany świeżym opatrunkiem. Ich twarze znalazły się bardzo blisko siebie, oboje poczuli jakby podniosła się temperatura w pomieszczeniu. Helena rozwijała bandaż dookoła ciała mezczyzny. Każdy dotyk wprawiał ich oboje w zakłopotanie. Gdy dziewczyna skonczyla podał Bohunowi kielich z wodą, aby się napił.
Oboje drgneli, gdy usłyszeli ostre pukanie do drzwi.
- Pulkowniku list do waści od hetmana.
- Wejść. - powiedział Bohun.
Do komnaty wszedł pachołek, ktory wręczył list mężczyźnie i powiedział:
- Hetman zapowiedział, ze mam poczekać na odpowiedz.
Bohun znalazl się w wielkim kłopocie. Nie umiał czytać, ale ukrywał to.
Chłopak zaczal sie niecierpliwisc bo Kozak nawet nie otworzył listu tylko go obracał w rekach. Wstyd był tym większy, ze była przy tym Helena. Nie chciał się jej wydawać prostakiem. Dziewczyna szybko zrozumiała o co chodzi i, aby nie zawstydzać Bohuna wyciągnęła mu list z dłoni i powiedziała:
- Pozwolisz waść, ze ja go przeczytam. Nie czujesz się dobrze.
Wyproszono pachołka, a dziewczyna przeczytała list na głos, w którym była informacja, że jak tylko pułkownik wydobrzeje ma stawić się na naradzie u starszyzny na Siczy.
Jurij podyktował odpowiedz Helenie. Wezwano pachołka, ktory dostał talara za fatygę i szybko zniknął.
- Wybacz mi wacpanna za...
- Nic nie mów waść. Ja tylko pomogłam Ci w chwili słabości.
Bohun zrozumiał, że dziewczyna się domyśliła o jego nieumiejętnosci czytania, ale postanowiła oszczędzić mu dalszych przykrości. Był jej wdzięczny za okazany takt.
- Muszę juz wracać do domu. Przyślę do waści easuła, aby Cię pilnował.
Podeszła do niego pocałowała go w policzek i powiedziała na pozegnanie:
- Mam nadzieje, że przed wyjazdem na Sicz odwiedzisz mnie waść.
- Nic mnie od tego nie odwiedzie. Bywaj waćpanna.

Dwie niedziele pózniej Bohun odwiedził Helenę i w podziękowaniu za jej pomoc ofiarował jej piekny sznur pereł. W środku pudełka była karteczka, w której było napisane: Dziękuję za pomoc Halszko.
Bowiem Kozak nie tylko dochodził do zdrowia, ale i uczył sie czytac i pisac pod okiem popa.

nika · Wysłany: Pon 12:03, 19 Mar 2018 Temat postu:

Ehhh, już myślałam, że Bohun będzie bez koszuli, ale jednak się przeliczyłam Wink

Miło, że Helcia troszczy się o Kozaka. A i Bohun pod jej wpływem wziął się za naukę Very Happy

Ada · Wysłany: Pon 12:06, 19 Mar 2018 Temat postu:

nika · Wysłany: Pon 12:10, 19 Mar 2018 Temat postu:

Tosca · Wysłany: Pon 13:40, 19 Mar 2018 Temat postu:

Ada · Wysłany: Pon 17:43, 19 Mar 2018 Temat postu:

Tosca · Wysłany: Pon 17:55, 19 Mar 2018 Temat postu:

Masz rację Ado, ale uważam, że analfabetyzm Bohuna służył przede wszystkim podkreśleniu przepaści pomiędzy nim, a Heleną ( ona umiała pisać i czytać tylko dlatego, że ojciec zdążył ją jeszcze tego nauczyć- w domu kniahini by się tego nie nauczyła, zwłaszcza po śmierci stryja) i poniżeniu Kozaka. Dziwie się, że Jurko nie zadbał o edukację skoro wstydził się swojego analfabetyzmu.

nika · Wysłany: Pon 18:22, 19 Mar 2018 Temat postu: