www.domogarov.unl.pl - FORUM

Ada

Cudnie było. Jak obiecałaś tak napisałaś. Dotrzymałaś słowa odnośnie tego co zrobisz Bohunowi niko. Smile

Bardzo mi sie podobało jak Helena przekonywała Kozaka.

nika

Tosca

nika

Dziękuję

Zupełnie nie miałam pomysłu, jak Bohuna mógłby przekonać do siebie Helenę. Postawiłam na małą pomoc Horpyny i Bohuna po stronie Korony...

Ada

- Ty Symeonie lepiej myśl o swoim ożenku, a nie szukaj mi kawalera. Wyjdę za mąż kiedy będę chciała. - krzyczała Helena do swojego starszego kuzyna.
- Czas Ci za mąż iść. Inaczej starą panną zostaniesz.
Dziewczyna wywróciła oczami, i na odchodne pokazała język kniaziowi.
Zła jak osa uciekła do swojego pokoju.
"Jak kuzyn śmie naśmiewać się z tak delikatnego dla niej tematu? - myslala. To nie taka prosta sprawa znależć dobrego męza. Co prawda to większość okolicznych sąsiadek powychodziły już za mąż. Ba! Nie jedna dochowała sie juz dziecka. Ale ona jeszcze nie miala okazji się zakochać. Dziwnie się czuła tylko przy pułkowniku Bohunie. Ale zrzucała to na karb jego złośliwości, zawsze ją zaczepiał, a ona mu pyskowała. Czas zając się Symeon. Pokarze ona mu, gdzie raki zimują, jeszcze ją popamięta. Odechce mu się ją swatać."
Kiedy Kurcewiczowie z ciotką i czeladzią wyjechali na polowanie Helena postanowiła dokonać zemsty. Dom był prawie opustoszały. Kilkoro służby kręciło się na podwórzu, a reszta szykowała kolację. Czas do zemsty był doskonaly. Helena wychyliła głowę za drzwi i rozejrzała się po korytarzy. Droga była wolna. Zaczela skradać sie do sypialni
Symeona. Gdy była na miejscu chwyciła za klamkę, szarpnęła i...drzwi się nie ruszyły. A niech to. Były zamkniete. Zaczela szarpać za klamkę, ale nie ustąpiła. Rozejrzała się po korytarzu, nikt nie nadchodził. Podwinęła wiec suknię, prawą nogę oparła o drzwi,a obiema rekami ciągnęła za klamkę. Gdy tak mocowała się z drzwiami tuż nad uchem poczuła goracy oddech, ktory sprawiał, że ciarki przeszły po jej ciele i usłyszała:
- Pomóc Ci waćpanna?
- Jezus Maria. - krzyknęła Helena i oparła sie do drzwi plecami, a przodem do napastnika.
Przed nią stał Bohun w niebieskim rozpiętym źupanie trzymając się pod boki.
- Nie ładnie sie tak skradać waćpan.
- Aaaaach tak. Za to uczciwiej jest się włamywać?
- Ja się nie wlamuję.
- Tylko co?
- Nie waści sprawa. Nic Ci do tego. Po coś tu przyszedł?
- Po co? Akurat odsypiałem całonocną podróż, gdy obudziło mnie Twoje dziwne zachowanie.
- W takim razie przepraszam za to. Pójdę już.
- Zaraz. Chwila. - Bohun ruszył zagradzając drogę Helenie. Zmusił ją do cofnięcia się. Oparł recę o ścianę wokol głowy Heleny tak, że ja uwięził. Nachylił głowę ku jej jej twarzy, spojrzał jej głęboko w oczy i zuchwale zapytał:
- Ponegocjujmy nagrodę za moje milczenie w tej sprawie.
On był za blisko. Helena bała się tego nieznanego uczucia, ale także fascynowało ją to. Jej puls przyspieszył, oddech stał sie płytszy. Kozak był tak blisko, ze widziała ciemne włosy porastajace jego klatkę piersiową, ktore wychylały się z rozpiętej białej koszuli.
- Czego chcesz waćpan?
- Może ozenic się z Tobą?
- Phi. Ze mną? Głupoty waść gadasz.
- A to czemu?
- Bo ja jeszcze nie chcę wyjść za mąż. Zresztą rządasz za dużo.
- Nie podobam Ci się dziewczyno?
- Nie o to tu chodzi.
- A wiec podobam się?
- Tego tez nie powiedziałam. - zaczela się denerwować Helena.
- Jesli Ci sie nie podobam to czemu masz ochotę mnie pocałować?
- Bzdury waść gadasz. Puść mnie. - Helena uniosła ręce i popchnęła lekko mężczyznę. Jurij natychmiast skorzystał z okazji i objął dziewczynę ramionami.
- Mam Cię. - zaśmiał się władczo.
- No i co?
- Jesteś moją branką. Musisz się wykupić pocałunkiem.
- Oszalałeś pułkowniku.
- Tak oszalałem na Twoim punkcie.jestes najpiękniejsza niewiastą jaką kiedykolwiek widziałem i najcudowniejszą lobuzicą pod słońcem. Nie wiem co planowałaś dla Symeona, ale zaniechaj zemsty. A ja obiecam trzymać język za zębami. Tylko podaruj mi pocalunek.
- Tylko jeden? - zapytała odurzona bliskością Kozaka Helena. Nikt jej nigdy nie całował. A ona czuła dziwną słabość do tego mezczyzny.
- Tylko jeden. Taki jaki sama mi dasz.
- Dobrze. Tylko nie wiem jak to się robi.
- Najpierw obejmij mnie rekami. O tak. - poinstruował ją Bohun kierując jej ramiona ku swojej szyji. Gdy dziewczyna uniosła się na palcach i uniosła głowę jej usta spotkały sie z wargami Bohuna. O mało nie wyskoczyła ze skóry z wrazenia. Jego usta były ciepłe i miękkie. Z poczatku pozwalała sie calowac, ale po kilku chwilach sama zaczela oddawać pocalunek. Jego ramiona zacieśniły uścisk na jej talii tak, ze przesunęła sie bliżej niego. Wtuliła sie w jego ciało, wsunęła palce w jego gęsta czuprynę i zapomniała sie w ramionach Kozaka. Do przytomńosci przywrócił ją odgłosy dochodzące z podwórza. Helena oderwała się od Bohuna i zręcznie wyślizgnęła z jego ramion.
- Jestesmy kwita pułkowniku. - rzekła zdyszana Helena. Podkasana spudnicę i uciekła do swojego pokoju.
- I tak się z Tobą ożenię. - krzyknął za uciekająca dziewczyna Bohun śmiejąc się głośno.

Tosca

Ada

Tosca

nika

Ooooo widzę Ado, że u Ciebie Bohun trolluje Helenę Very Happy

Na nauki całowania do cudnookiego sokoła sama bym poszła Embarassed

Co do poniższego...

Ada

nika

Ada

nika