www.domogarov.unl.pl - FORUM

panna anna

Zima poszła sobie... A mnie zastanawia kwestia lodowego słońca. Świeci jeszcze w okolicy, czy mamy jakieś nowości?

Arina Vera

Hanna

FSTYT, OKROPNIASTY FSTYT

Normalnie wstyd mi za was Evil or Very Mad

Sasza choruje, dostaje skrajnej szajby z bezczynności, odwołano DWA Dżekyle z rzędu, Sasza wywiesił na tw tabliczkę "CLOSED" a wy, QQRWA NIC !!!???? Evil or Very Mad

panna anna

Sorry, ma swój prywatny Armagedon i Sodomę.

Sasza... Smile

Hanna

Ja też mam prywatny kociokwik i przepraszam za wybuch....

Lets' keep calm and simply love Him .... a little pink booble ...

[link widoczny dla zalogowanych]

panna anna

Kochamy nadal zawzięcie...

Very Happy

Sorry ale ostatnio śniło mi się, że latałam ( na dywanie) nad Starożytnym Rzymem na golasa. I gonił mnie Severus Snape...Normalnie tylko zwariować.

Arina Vera

panna anna

Cóż kontrola własnej szajby dostarcza mi wystarczająco dużo atrakcji. A w wieku prawie 50 lat powinno się być w stanie kontrolować swoje emocje... Ten człowiek sam się wykończy, jak walnięty kamikadze. :/

Arina Vera

Spoko, już wrócił i napier... posty jak zwykle. To chyba był taki chwilowy foszek i pokazówka z serii "proście mnie na kolanach, żebym przestał się gniewać na cały świat". Wink

panna anna

Hanna

Rzecz w tym, ze zawsze istnieje ten promil niepewności, czy aby przypadkiem TYM RAZEM nie zniknie na poważnie.
I CO byśmy wtedy, nieszczęsne mrówki zrobiły? Hę?

I zgadzam sie z panną anną, że jest to jakas forma autodestrukcji jednak.
Brak normalnego życia, ataki bezsenności spowodowane na 150% zaburzeniem rytmu dnia i nocy, samotność, przeczulenie, za dużo kofeiny i td, itp Cool

Chyba trzeba się jednak rozejrzeć za tą salonką i jakąs ekspedycje ratunkową uskutecznić - jak myslicie? Twisted Evil

igraine

Erina

Dzjewuszki !
Wiem, że pora późna ale może komuś tym humor poprawię .
Gdybyście szukały sobowtóra Saszy, a raczej Saszy w roli Bohuna , tudzież Wiktora, zapraszam do Poznania! Polski Saszo-Bohuno-Wiktor po miescie chodzi i co kilka dni widuję go w tramwajach, szkoda, że jeszcze tylko przez 3 miesiące ;< Tak mnie ten widok zaskoczył, że cały tramwaj pewnego dnia miał ze mnie niezły ubaw ^^

igraine

O matko! A obiekt Twojego zainteresowania odkrył, że budzi w Tobie takie emocje?
Może byś tak się z nim zakumplowała?

Erina

hahah, powiem w ten sposób : "obawiam się , że tak, ale mam nadzieję, że nie". Akcja była rodem z komedii- z tym, że to ludzi bawiło a dla mnie to "wstyd nad wstydy". Może opowiem w baaardzo skrótowej wersji. Zatem, jak zwykle wsiadłam z samego rańca do tramwaju. Wszystko idealnie- ładna sukienka, podmalowane oki , <a to niecodzienność u mnie > , rozpuszczony włos, buty na obcasiku. Wiedziałam, że skoro wygladam jak lala to coś się stanie , tymbardziej, że ja na szczudłach nie bardzo pomykam. -Dobra- pomyslałam- Erina dziś cyc do przodu i jedź na to przesłuchanie do teatru. Będzie dobrze.
Stoję w tym tramwaju, raz po raz poprawiając torbę na ramieniu z milionem książek, notatek i innych karteczek w środku. Muzyczka w słuchawkach, uśmiech do ponurego tłumu. Całą drogę patrzyłam przez okno aż nagle diabeł mnie pokusił, żeby spojrzeć czy może w chwili postoju tramwaju ktoś opuścił miejsce i mogłabym usiąśc , gdyż niewygodnie mi z tym ciężarem na ramieniu. I piorun mnie trzasnął! Stoi pięknota przede mną, jakieś 2 metry przed. - Boże, Erina, to się nie dzieje- myślę. -Matko jedyna , ale ty durna jesteś, myslisz, że taki na Ciebie spojrzy, dziewczyno opanuj się, masz zaraz przesluchanie a nie strzelasz amorkami w oczach. To nie Domogarov!
Przemówiłam sobie do rozsądku, ale pech chciał, że tramwaj nagle gwałtownie zachamował i cały tłum przeleciał jakies 2-3 metry do przodu. Na moje szczęście- nieszczęście! Torbę miałam niedomknięta i wszystko mi się wysypało , mało tego ! Kartki od scenariusza podpełzy pod jego nogi.
- Kur##, pieknie- mruknęłam do siebie.
Młody Adonis spojrzał na mnie z rozbawieniem, a ja juz rumieńce na twarzy. Zreflektowałam się po chwili - i dziarsko odgarniałam od siebie tłum - raz po raz mówiąc - Przepraszam- i zbierałam te karteczki. Pomógl mi on i jakies 2 dziewczyny. Zaczerwieniona stanęłam przy kasowniku, żeby mieć stabilność na pozostałą część podróży i co by czasami nie wpaść na niego . Myslałam, że zapadnę sie pod ziemię. Tak oto cały tramwaj patrzył na mnie z politowaniem i rozbawieniem, a "krasota" co chwilke zerkał przez ramię dzikimi oczyma.
Czułam, że ta akcja była raczej " przygody a'la platynowej paniusi w białych kozaczkach" niż "przygoda moja własna". Nie dziwię się , że czasami na mnie dziwnie patrzą w tramwaju, w końcu codzinnie nim jeżdżę na uczelnię.
Po tym zdarzeniu - obiecałam sobie, że w poniedziałki będę jeździć 10 minut później do czasu, aż nie będe już się wstydziła kolejnego przypadkowego spotkania z tym kolesiem .
Mam tylko wieeeeeeelka nadzieję, że pomyslał, że to przez wysokie buty i gwałtwone hamowanie, a nie moją nieuwagę i chwilowe rozkojarzenie zmieszane właśnie z dwoma pierwszymi wymienionymi przeze mnie czynnikami. ^^