www.domogarov.unl.pl - FORUM

Ada

Chciałabym byście wrzucały tutaj wyznania uczucia swoich ulubionych bohaterów lub bohaterek. Lub jakieś przemyślenia ich. Bohuna już znamy, ale możemy je dodać po krótce. Co kto lubi. Może to zainspiruje któraś z nas do przeczytania jakiejś książki? Czy Atos miał takie wyznania miłości? Może wolicie Wokulskiego? Coś co was wzrusza do łez lub powoduje trzepotanie w brzuchu.

nika

Fajny temat, Ado. Czy cytaty filmowe też się liczą czy niekoniecznie?

Ada

Esfir

Atos w TM takowego wyznania chyba nie miał, za to wyznał Milady miłość w sztuce "Młodość Muszkieterów". Ta sztuka nie jest dostępna po polsku, dlatego w wolnej chwili przetłumaczę stosowny fragment.

nika

Esfir

W moim przypadku ciężko też będzie wygrzebać miłosne wyznania, to głównie dlatego, że albo moi książkowi ulubieńcy rzadko się na takowe zdobywają albo nie zwracam uwagi na ten aspekt książki, gdyż inne jej elementy mnie zauroczyły. Very Happy

Jednak wyznanie Atosa Ci na pewno tutaj wrzucę, Ado. Smile

O, przypomniałam sobie, mogłabym jeszcze spisać cosik z ust księcia de Vallombreuse! Twisted Evil

Chociaż on chyba nie miał takiego typowego wyznania.

Ada

To mają być wyznania uczucia jakiejkolwiek postaci. To ma was ruszać. Powodować mrowienie w ciele i rumieńce. Dodawajcie tylko skąd dany cytat jest. Filmy też, nie tylko się wzruszymy, ale może i oko zawiesimy na kimś.

Esfir

Teraz nie kojarzę nic takiego, co by mnie jakoś bardzo ruszyło.

A tymczasem:

Młodość Muszkieterów
Akt III
CHARLOTTE, WICEHRABIA.

WICEHRABIA
Ujrzałem Panią z oddali w oknie, Charlotte, dlaczego cofnęła się Pani na mój widok?

CHARLOTTE
Widzi Pan, po to, aby wyjść Panu naprzeciw.

WICEHRABIA
Naprawdę? Dziękuję. (całuje ją w dłoń)

CHARLOTTE
Spóźnił się Pan dzisiaj!...

WICEHRABIA
Napisałem do Pani dziś… Czy Grimaud nie dostarczył Pani mojego listu?

CHARLOTTE
Ależ tak. Jest Pan dla mnie dobry, Panie Wicehrabio, zbyt dobry…

WICEHRABIA
Zbyt dobry! Tylko dlatego, że dałem Pani tę nędzną chałupinę, Pani, która powinna mieszkać w pałacu!

CHARLOTTE
Oh, wiem, co mówię i powtarzam sobie, że Pan jest zbyt dobry, Panie Wicehrabio. Jestem bardzo wdzięczna za Pańską propozycję, lecz, proszę o wybaczenie, nie mogę jej przyjąć.

WICEHRABIA
Pani nie może jej przyjąć? Pani rumieni się na myśl o otrzymaniu czegokolwiek ode mnie?

CHARLOTTE
Oh, przyjęłabym od Pana wszystko, gdyby Pan był moim władcą, ale muszę opuścić ten kraj, Panie de la Fere, tak trzeba, muszę tak uczynić.

WICEHRABIA
Pani musi porzucić ten dom! Trzeba, żeby Pani opuściła ten kraj! Nie rozumiem Pani, Charlotte. Proszę o wyjaśnienia… Dlaczego musi Pani uciekać z kraju? Dlaczego uciekać ode mnie?

CHARLOTTE
Ponieważ jestem tylko nikomu nieznaną, biedną, młodą dziewczyną bez przyszłości - nie mogę stać się przeszkodą na drodze do sławy i szczęścia szlachcica o Pańskim nazwisku i Waszej cnocie.

WICEHRABIA
Co też mi Pani mówi, Charlotte?

CHARLOTTE
Czyż Hrabia nie pragnie, aby Pan poślubił pannę de Lussaie, która jest młoda, piękna, ze szlachetnego rodu i której majątek powiększy dwukrotnie Pana wpływy?

WICEHRABIA
Jeżeli Pani o tym wie, Charlotte, to wiadomo Pani również, że odmawiam poślubienia panny de Lussaie, nieprawdaż?

CHARLOTTE
Tak, to jest ten powód, którego nie mogę znieść. Wycofując się, oszczędzę Panu bólu okazania nieposłuszeństwa Pańskiemu Ojcu, a sobie oszczędzę wyrzutów sumienia, że przyczynię się do zmniejszenia Pańskiej fortuny.

WICEHRABINO
Proszę posłuchać, Panienko.

CHARLOTTE
Wicehrabio…

WICEHRABIA zbliżając się do Charlotte
Proszę mnie posłuchać… Oto wkrótce minie czternaście miesięcy, od kiedy Pani osiedliła się w Vitray wraz z Pani bratem. Przyjechaliście na początku 1620 roku. Wtedy wyjechałem wraz ze szlachtą tego regionu, aby zasilić szeregi armii króla Ludwika XIII wysłanej w celu oblężenia Angers przeciwko siłom królowej matki. Od trzech miesięcy zamieszkuje Pani ten dom, od czasu, gdy powróciłem do zamku po pokoju podpisanym przez biskupa Luçon [pozwolę sobie na mały wtręt tj. późniejszego Kardynała Richelieu! Very Happy

]. Rozmawialiśmy kiedyś z zainteresowaniem o związku tak czułym brata i siostry (widać poruszenie się Charlotte). Relacji pełnej poświęcenia z Pani strony, ponieważ proboszcz Georges Backson, Pani brat, był ponurym człowiekiem i uwielbiał samotność. On Pani wzbraniał dostępu do wielkiego świata, w którym Pani młodość, duch, piękność wzmocniłyby Pani pozycję społeczną. Poświęcenie siostrzane z Pani strony, ponieważ, przyzna to Pani, nie była Pani szczęśliwa!

CHARLOTTE
Nie zawsze!

WICEHRABIA
Widziałem Panią, kochałem Panią!

CHARLOTTE, podnosząc się
Wicehrabio!

WICEHRABIA
Proszę pozwolić mi kontynuować. Najbardziej cnotliwa dziewica i najczystsza młoda dziewczyna może usłyszeć w pełni wszystko to, co dalej Pani powiem… Wie Pani, że podczas pięciu miesięcy, Pani i Pani brat, próbowaliście wymigiwać się od zaszczytów, które Wam czyniłem. Milczący i surowy ksiądz uciekł z zamku, gdzie mój ojciec i ja wzywaliśmy go bez skutku… A Pani płochliwa i prawie że niewidoczna wydawała się uznawać za zbrodnię spojrzenie, które Pani oczy przypadkowo rzucały w moim kierunku. Wówczas Pani nie mogła mnie nienawidzić. Wtedy nie powiedziałem jeszcze Pani, ze Panią kocham!

CHARLOTTE
Panie!

WICEHRABIA
Nagle, nieoczekiwana zmiana zaszła w Pani życiu. Pewnej nocy, ten dom, zwykle pełen spokoju i tajemnicy rozbrzmiał niezwyczajnym hałasem. Mieszkańcy wioski twierdzili, że słyszeli kroki kilku koni. Nazajutrz Pani brat zniknął…

CHARLOTTE
Oh, Panie Wicehrabio, proszę mi wierzyć…

WICEHRABIA
Nie przesłuchuję Pani, Charlotte… Muszę jednak Pani powiedzieć to, do czego zmierzam – od tego momentu Pani została sama i opuszczona. Przyszedłem do Pani, ponieważ kochałem Panią jeszcze bardziej od czasu Pani nieszczęścia. Pani wtedy zechciała mnie godnie przyjąć. Od tego momentu minęło sześć miesięcy… Eh, dobrze, proszę powiedzieć, przez te sześć miesięcy, pomimo, że Pani traktowała mnie z przychylnością, za co jestem Pani wdzięczny… Niech Pani powie, Charlotte! Czy kiedykolwiek uścisnąłem Pani dłoń bez podziękowania Pani za Pani łaskę? Czy chociaż raz powiedziałem Pani o miłości bez szukania w Pani oczach przebaczenia? Ostatecznie, czy kiedykolwiek pytałem Panią o to, kim Pani jest, skąd Pani pochodzi i dlaczego zniknął Pani brat?

CHARLOTTE
Nie, Panie. Pan był dla mnie dokładnie takim, jakim jest Pan dla wszystkich, którzy Pana znają, czyli najbardziej lojalnym i najbardziej wspaniałomyślnym szlachcicem całego królestwa.

WICEHRABIA
Dziękuję. Rozumie wiec Pani, ze nie jest to próżna ciekawość, która każe mi zapytać: "Charlotte Backson, proszę mi powiedzieć, dziś, z otwartym sercem, czy może Pani?"

[...] Tutaj nie tłumaczę – Atos chce się dowiedzieć czegoś więcej o rodzinie Charlotte, ona mu podsuwa papiery rodzinne.

WICEHRABIA
Pani serce jest wolne?

CHARLOTTE
Myślę, że już Panu mówiłam, że Pana kocham!

WICEHRABIA
Powtórzy to Pani śmiało, szczerze i lojalnie?

CHARLOTTE
Panie Wicehrabio, kocham Pana!

WICEHRABIA
Charlotte Backson, czy zechce Pani zostać moją żoną?

CHARLOTTE
Co Pan mówi?

WICEHRABIA
Rzecz bardzo prosta, Charlotte, skoro ja Panią kocham, a Pani mnie…

CHARLOTTE
Ale Pański ojciec?

WICEHRABIA
Proszę posłuchać Charlotte, tutaj będzie trzeba się poświęcić, i proszę Panią o to poświęcenie z pełnym zaufaniem – publiczne małżeństwo wbrew woli mojego ojca zaciemniłoby ostatnie dni jego życia. Nie wymaga tego Pani ode mnie, prawda? Czy zaakceptuje Pani sekretne małżeństwo?

CHARLOTTE
Jestem Pańską służącą, Panie Wicehrabio.

WICEHRABIA
W dniu, kiedy będę nazywał się Hrabią de la Fere, Pani zostanie moją uhonorowaną hrabiną! Wie Pani, że mój ojciec jest stary, chory i cierpiący. Nie będzie musiała Pani długo czekać, Charlotte.

CHARLOTTE
Oh!

WICEHRABIA
To dobrze. Do tego momentu, będziemy szczęśliwi w ciszy i zapoznaniu. Proszę posłuchać, nowy pastor przybył do zamku tego ranka, to jeden z moich towarzyszy dzieciństwa. On wie o mojej miłości do Pani i zgodził się pobłogosławić nasz związek. Za godzinę, proszę przyjść do kościoła, kaplica zostanie oświetlona, wezmę Pani dłoń, Pani poda mi ją, Pani przysięgnie mi wieczną miłość i w tym skromnym wiejskim kościółku Bóg nas wysłucha bardziej łaskawie być może niż wysłuchuje przysiąg królewskich we wspaniałych katedrach!

CHARLOTTE
Mój panie! Mój małżonku!.. (Podaje mu swoją dłoń)

WICEHRABIA
Oto prezenty od Pani narzeczonego, Charlotte: diamenty mojej matki, która mnie pobłogosławi za wybór Pani jako kobiety czystej i szlachetnej tak jak Ona. Proszę mi nie odmawiać, Charlotte! Jeśli chodzi o ten szafir, kamień smutku, to pierścień, który Ona zdjęła ze swojego palca żegnając mnie na wieki.

CHARLOTTE biorąc szkatułkę z biżuterią
Pańska żona Panu dziękuje, Olivierze!

WICEHRABIA
Za godzinę, będę oczekiwał Panią w kaplicy. Dźwięk dzwonu będzie dla Pani sygnałem. Proszę przyjść tam samej, w tym stroju, w którym Pani jest, nie potrzeba innych szat… W drodze powrotnej, już po tym, gdy pokłonię się mojemu ojcu, jak to jest w moim zwyczaju każdego wieczoru, w progu tego domu, który stanie się dla mnie prawdziwym pałacem, kochanek przybędzie błagać Panią o pozwolenie wejścia jako małżonek. Do zobaczenia, Charlotte! Do zobaczenia!
(Całuje ją w dłoń i wychodzi)

Ada

Ciekawe...chociaż Atos nie był zbyt romantyczny. Ten tekst o ojcu. Shocked

Aramis to wyznawał milosc kazdej kobiecie. Mógłby miłe połaskotać ego, ale jego na serio nje wolni byłoby słuchać.

Coś ode mnie.

Moje serce juz nie wie, gdzie ja sie konczę, a gdzie Ty zaczynasz.

Wolałabym te chwile z Tobą - nawet tylko jedną noc - niz stulecia z kimś innym.

Deborah Harkness /Księga wszystkich dusz/

Esfir

No, Atos romantyczny w żadnym wypadku nie był. Very Happy

To się zresztą zgadza z jego przedstawieniem w książkach. A po historii z Milady wręcz stał się mizoginem.
Aż dziw, że mu się trafiła gratka z Panią de Chevreuse. Laughing

Z Aramisem jest ciekawa sprawa - miał tyle kobiet, na pewno prawił im różne, piękne komplementy, których zapewne każda z nas posłuchałaby z przyjemnością, ale w książkach nie spotkałam dotąd żadnego jego wyznania miłosnego! W W20lp i WdB na pewno nic nie było, a w TM, dotąd, dokąd doczytałam, Aramis próbował na razie napisać miłosny wiersz dla swojej wybranki. Chciał go wyrecytować Dartowi, ale ten się wystraszył, bo nie znosił wierszy tak samo jak łaciny i spławił kumpla. Laughing

Zatem treści tego poematu nie poznaliśmy. Wink

No chyba, że w dalszej części TM będzie, ale to już musiałaby się Tosca wypowiedzieć.

Tosca

Esfir

Dziękuję Tosco. Wink

A propos jednosylabowego poematu Aramisa, o którym wcześniej wspominałam - nie ma go w TM.
Jednak na podstawie tej wzmianki Dumasa Norbert-Bertrand Barbe wydał w 2018 książeczkę, w której próbował odtworzyć wiersz jednosylabowy Aramisa.
Fragment tej publikacji jest dostępny w necie, ale nie podejmuję się go tłumaczyć. Razz

O teologię czasem zahaczam, ale od poezji, podobnie jak Dart, trzymam się z daleka. Laughing

Esfir

Mały fragmencik miłosnej korespondencji księżnej de Chevreuse do Aramisa:
„Przyjacielu! przeznaczenie chce, abyśmy byli rozłączeni jeszcze czas jakiś; lecz piękne dni młodości nie stracone dla nas niepowrotnie! Spełń powinność swoją na polu walki; ja spełniam swoją tam, gdzie mnie los postawił. Przyjmij to, co ci oddawca listu doręczy, bądź podczas wojny pięknym i dobrym szlachcicem, jakim zawsze byłeś; kochaj mnie i myśl o mnie... o mnie, która całuje twoje śliczne oczy!“
„Żegnam cię... do widzenia!“

To tłumaczenie z 1927 roku, gdyż obecnie nie mam dostępu do mojego polskiego egzemplarza z nowszym tłumaczeniem.
Mogę powiedzieć tylko, że w oryginale nie ma słowa "kochaj mnie" i są czarne oczy zamiast ślicznych. W sumie pewnie na jedno wychodzi... Very Happy

Już mi wyobraźnia posunęła wizję Księżnej całującej piękne oczęta Aramisa... Embarassed

Reakcja Aramisa na powyższe:
— O sny moje złote! — zawołał Aramis. Jakież to życie jest piękne! tak, jesteśmy jeszcze młodzi! i dla nas jeszcze nastaną dni szczęścia!... O! twój jestem, twój jedynie, miłość moja, krew, życie moje!... wszystko, wszystko do ciebie należy! moja najpiękniejsza! moja ukochana!...
W oryginale powinno być "moja piękna przyjaciółko/ukochana", ale tak czy siak gładką gadkę miał. Very Happy

carmen

bardzo interesujący wątek i pomysł Ado !

Ada