www.domogarov.unl.pl - FORUM

Analuz

ZuziaZuzia masz coś spólnego z teatrem?

ZuziaZuzia

Tak

Dlatego tak mi się skojarzyło, kiedy przeczytałam pytanie Smile

Kate

ZuziaZuzia ma rację! Aktorzy czasem są bardzo wrażliwi.

ZuziaZuzia, a Ty jesteś aktorką? Very Happy

ZuziaZuzia

Bingo. Polać Kate, bo zgadła Very Happy

Paula

ZuzuiaZuzia, a w jakim teatrze można Cię spotkać? Czy raczej zostanie to Twoją słodką tajemnicą? Smile

ZuziaZuzia

Niestety, nie mam nigdzie etatu Razz

Ale może się to zmieni. Jestem e.... wolnym ptakiem? Strzelcem! Smile

Kate

ZuziaZuzia - zazdroszczę. W takim razie jestem Twoją fanką Very Happy

Tosca

Jeszcze w kwestii rozważań na temat tego, czy Aleksander jest szczęśliwym człowiekiem. Poniżej zacytowałam wypowiedź naszej formowej koleżanki igranie. Moim zdaniem idealnie opisała sytuację Aleksandra. Podpisuję się pod tym obiema rękami.
„ Sasza nie ma niestety wyczucia w dobieraniu sobie partnerek . Dopóki nie był sławny mógł mieć pewność , że kobiety związywały się z nim dla niego samego. Przykład pierwszej i drugiej żony. Czy one wypowiadają się publicznie? Chodzą do prasy, czy telewizji z rewelacjami na jego temat? Nie. Później przyszła sława , a wraz z nią inny rodzaj kobiet. Pojawiły się takie, które na jego plecach chciały zrobić karierę. Nie miały żadnych skrupułów, żeby lecieć do mediów. Jedna pokazała, że można bez żadnych konsekwencji go opluwać, to reszta za nią. A ,że w mentalności społeczeństwa facet jest zawsze winny to tak wyszło. To co prasa pisze, to mnie nie obchodzi, ale obchodzi mnie podejście ludzi ( komentarze pod artykułami ). Nagonka na niego jest straszna i to mnie martwi. Przecież , chyba mamy już własne doświadczenia i wiemy jak wygląda życie w związku. Czasami facet coś sknoci, czasami my. I jakoś się kręci. Ludzie też są różni. Nie możemy patrzeć na inne kobiety przez własne odbicie. Czasami kobieta potrafi tak psychicznie wykończyć mężczyznę, że zostaje wrakiem człowieka. A czasami coś w nim pęka i doprowadzony do szału może uderzyć.
Według mnie 7/8 tych rewelacji to nieprawda. To człowiek o wrażliwym sercu i duszy. Okrutnie doświadczony przez los. Właściwie z dawnego Saszy, to już mu tylko oczy zostały. Oto co mu przyniosła sława”.
Co do bicia kobiet to ciekawe spostrzeżenie znalazłam w książce „ Jerzy Hoffman. Gorące serce” . Nadal twierdzę, w przeciwieństwie do panny anny, że pogląd , iż mężczyzna powinien trzymać rodzinę „ żelazną ręką” jest na wschodzie bardzo silnie zakorzeniony i wywodzi się z tamtejszej mentalności i wychowania. O dziwo jest on akceptowany przez kobiety:
„ Po pierwszej awanturze, jaką mi w Polsce urządziła, a ja jej nie uderzyłem, całkowicie straciłem w jej oczach autorytet. W oczach kobiety Wschodu. Wiadomo już go nie odzyskam. (s.306). Pierwsza żona Jerzego Hoffmana była Ormianką.

Esfir

Tosca

„ Wygląda na to, że Irina jest o wiele silniejsza psychicznie od Aleksandra. Po tym, jak ją zostawił, ona była w stanie go wspierać, wychowywać syna i nadal krąży wokół Saszy jako taki dobry duszek.”
Szczerze podziwiam tę kobietę. Poświęciła dla niego wszystko ( rzuciła studia, pracę, bo Aleksander sobie tego życzył), i mimo, że on ją tak potraktował nadal go wspiera. Sądzę, że Irina nigdy nie przestała go kochać i bardzo bym chciała, żeby Aleksander do niej wrócił i spróbowali od nowa stworzyć związek, bo tego, co było odbudować się już nie da, zbyt dużo czasu minęło od ich rozstania, a „dwa razy do tej samej rzeki nie można wejść.”
„ W moim przekonaniu mężczyzna, który bije kobiety, nie pokazuje wówczas swojej siły, lecz właśnie słabość. I to w najbardziej prostackim wydaniu”.
Też tak sądzę i choć z natury jestem osobą raczej łagodną i niekonfliktową to dwóch rzeczy nie byłabym w stanie mężczyźnie wybaczyć: po pierwsze zdrady ( uważam, że jest to zwyczajnie, tak po ludzku ohydne), po drugie gdyby partner podniósł na mnie rękę. Nie musiałby uderzyć wystarczyłoby, żeby się zamierzył. Miedzy innymi dlatego właśnie tak mi się nie podoba filmowa wersja Bohuna.

Esfir

Tosca

„ Dlaczego więc Irinie i Saszy miałoby się nie udać”?
Esfir, jestem całym sercem za tym, żeby im się udało. Bardzo bym chciała , aby Aleksander wreszcie poszedł po rozum do głowy i docenił to, jak wspaniałą kobietę miał ( i tak na dobrą sprawę ma nadal) u swego boku. Bo Irina czuwa nad Aleksandrem -przynajmniej w moim odczuciu.
„Co do Bohuna zdanie mam, jakie mam”.

Ja też i nadal twierdzę, że Helena nawet nie zdawała sobie sprawy jak ogromny wpływ miała na Bohuna. Gdyby była mądrzejsza potrafiłaby to wykorzystać w pozytywny sposób np. podobnie, jak to zrobiła Oleńka. Jurko zaczynał się dla niej zmieniać na lepsze: ( przestał pić, zrezygnował z wojaczki i kozackiej sławy, aby opiekować się ranną kniaziówną: „ Jak kniaź w zamku, tak ja był na stepie, a dziś co? Ot, siedzę tu i jak rab o dobre słowo u ciebie żebrzę i wyżebrać mogę i nie słyszał go nigdy (…).” Myślę, że wszystko było na dobrej drodze i wystarczyło, aby Helena wykazała trochę dobrej woli. Tylko tyle i aż tyle, ale jej nie było na to stać.

W książce „ Sto dni Hoffmana, czyli jak powstawało „Ogniem i mieczem” znajduje się wypowiedź, pod którą się podpisuję : „ żywo zareagowałem, kiedy jeden z dziennikarzy zapytał Saszę Domogarowa, czy łatwo gra mu się bohatera negatywnego. Negatywnego?! Przecież Bohun to przede wszystkim człowiek nieszczęśliwy, zdradzany po kolei przez tych, którym otwiera swe serce i których uważa za przyjaciół! Tak dzieje się kolejno z Kurcewiczami, potem z Zagłobą, na koniec z Rzędzianem. (…) Zresztą, pod koniec XIX wieku, w latach, gdy nowa powieść historyczna „ Ogniem i mieczem” robiła zawrotną karierę, zdecydowana większość czytelniczek kochała się w Bohunie a nie w Skrzetuskim” (...). s.82.
Dla mnie Bohun też nigdy nie był „czarnym charakterem” tylko szaleńczo zakochanym człowiekiem, który w imię miłości zrobiłby wszystko.
A w kwestii Skrzetuskiego też zdania nie zmienię. Według mnie, nie dorastał Bohunowi do pięt. Jedyną " przewagą" Skrzetuskiego nad Bohunem był fakt, że Jan urodził się szlachcicem,ale to było kwestią przypadku, a nie osobistych zasług. Tymczasem Bohun " rodziców nieświadom" i wszystko zawdzięczał sobie. A ja bardzo cenię takich ludzi.

Esfir

Tosca

„Z Oleńką była inna sytuacja - ona naprawdę kochała Andrzeja.”
Owszem, ale to się wcale sielankowo nie zapowiadało, bo przecież to dziadek Oleńki postawił ją przed alternatywą Kmicic, albo klasztor. Niezbyt ciekawa perspektywa, nie sądzisz? Na szczęście Oleńka miała znacznie więcej rozumu niż Helena i skończyło się tak, jak się skończyło.

„ Mądrze prawi Pan Hoffman”.

Drobne sprostowanie. To akurat nie są słowa J. Hoffmana tylko Krzysztofa Łukaszewicza, który jest autorem książki „ Sto dni Hoffmana, czyli jak powstawało Ogniem i mieczem.”

„Bohun to postać bajroniczna. Troszkę taki Giaur w warunkach polsko-ukraińskich”.
I między innymi za to go kocham <3 <3.

„Skrzetuski mnie aktualnie ani ziębi ani grzeje, nic się nie poradzi na to, że Helcia wybrała jego (a w zasadzie to Pan Henryk)”.

A mnie Skrzetuski wybitnie negatywnie działa na nerwy. Wielokrotnie już pisałam dlaczego więc nie będę się powtarzała. Natomiast co do Rzędziana zgadzamy się co do joty.
„Przede wszystkim Rzędzian jest wyrachowany i interesowny w każdym przedsięwzięciu ( a ja bardzo nie lubię ludzi, którzy nigdy nie zrobią dla nikogo niczego, jeśli nie widzą w tym swojej korzyści), do tego jest mściwy, wredny i kłamie jak z nut. Chce się koniecznie odegrać na Bohunie, ale na szczęście Skrzetuski ma choć tyle przyzwoitości, że krzyżuje jego plany. Poza tym, Rzędzian, podobnie jak Skrzetuski, jest zadufany w sobie z powodu szlacheckiego pochodzenia: „ Ja nie jestem żaden chłop, jeno szlachcic, ubogi, ale herbowy”; gardzi Bohunem, Burłajem oraz innymi Kozakami, wykorzystując na każdym kroku ich przyjaźń i gościnność.
Do tego jeszcze dochodzi proces z Jaworskimi o gruszę na miedzy- przez pół wieku kłócić się z sąsiadami o taką błahostkę, angażować mnóstwo sił i środków- żałosne, ale to tylko pokazuje zawziętość całej tej rodzinki i ich chęć postawienia na swoim za wszelką cenę.
A tak swoją drogą to bardzo dziwię się Bohunowi, że tak łatwo zaufał Rzędzianowi i zdradził mu miejsce ukrycia Heleny ( biedny Jurko był wtedy ciężko ranny, pewnie miał gorączkę i nie myślał logicznie- innego racjonalnego wytłumaczenia nie widzę); przecież wiedział, że to sługa Skrzetuskiego. Krótko mówiąc, Rzędzian (wszystko jedno który) to według mnie wyjątkowo paskudny typ i doprawdy nie wiem, co się czytelnikom/ widzom w nim podoba.”

Zacytowałam własny post z tematu „ Ogniem i mieczem” str.20), bo nie chciało mi się drugi raz tego pisać.

Esfir