www.domogarov.unl.pl - FORUM

Paula

Jestem pewna, że gdyby Helena związała się z Bohunem, to aż tyle dzieci na pewno by nie było. No dwoje, góra troje. Ale trzynaścioro dzieci?? Przecież to jakaś przesada. Helena była dla Bohuna prawie świętością. Gdyby wieczorem powiedziała, że np. boli ją głowa (idealny pretekst choć nie na wszystkich działa Smile

), to by się odczepił Smile

Kate, niestety masz rację. Co się stało, odstać się nie może. Ale my i tak mamy wciąż wolne pole do popisu i możemy wymyślać tyle alternatywnych zakończeń powieści (szczęśliwych dla Jurka, oczywiście Smile

) ile tylko nasze zakochane dusze zapragną Very Happy

Tosca

Helena już po urodzeniu trzeciego syna mocno przytyła. Sienkiewicz pisze, że była wysoka, ale tęga więc późnej zapewne było już tylko gorzej. A mnie zastanawia co innego: dlaczego Helena godziła się na to, żeby rodzić tyle dzieci ( nawet jeśli przyjmiemy, że chciała mieć więcej potomstwa, bo w tamtych czasach śmiertelność wśród niemowląt i dzieci była nieporównywalnie większa niż dziś, ale trzynaścioro to zdecydowana przesada). Dlaczego ona do tego dopuściła? Przecież, jak to napisał Tadeusz-Boy- Żeleński : „ z tym największy jest ambaras, żeby dwoje chciało naraz” więc chyba Skrzetuski jej nie gwałcił? Ja bym facetowi już po drugim, góra trzecim dziecku powiedziała: dość. A może ona w ogóle nie miała nic do powiedzenia? Może „cudowny” Skrzetuski postawił sprawę tak: jesteś moją żoną i urodzisz mi tyle dzieci, ile ja zechcę ( uważam, że on byłby do tego zdolny). Wystarczy sobie przypomnieć jak zastraszył Kurcewiczów, żeby mu oddali Helenę ( albo mi ją oddacie po dobroci, albo kniaź Jarema Rozłogi spali, wy traficie do lochu).

Paula

Myślę, że to, czego tak naprawdę chciała Helena nic jej męża nie obchodziło. "Ja jestem panem domu, głową rodziny, bohaterem narodowym" i Bóg wie co jeszcze. "Zrobisz co zechcę i nie masz nic do powiedzenia." Jakby mu się postawiła to strach pomyśleć co by było. Wydaje mi się też, że ona myślała w ten sposób, że jeżeli taki wspaniały rycerz uwolnił ją spod wpływu ciotki i jeszcze wziął za żonę, to jest mu winna dozgonną wdzięczność i musi spełniać wszystkie jego zachcianki. Do końca życia musiała spełniać ten obowiązek. A i on pewnie nie myślał inaczej.

Tosca

Skoro już jesteśmy przy „ Potopie” to bardzo mnie poruszył opis ulubionej zabawy synów Skrzetuskiego, czyli odgrywanie przez Zagłobę „ roli” Bohuna, podczas gdy Jaremka udawał Wołodyjowskiego, a młodszy Longinek porwaną Helenę. Krótko mówiąc, naigrawania się z biednego, szaleńczo zakochanego Kozaka ciąg dalszy.Przykre. Sad

ErienNolwende

Kate

To prawda. Linda nie zagrałby tego dobrze...

Tosca, niestety znam tą historię, czytałam kilka razy: "Potop" i byłam zbulwersowana tym faktem. Jak można tak się naśmiewać z naszego boskiego Bohuna? To okrutne. On był o wiele bardziej męski niż ten cały goguś Skrzetuski. Evil or Very Mad

Co do Heleny - ja myślę, że ona nie miała "osobowości - charakteru". Była nudna, nie przejmowała inicjatywy, słaba i kompletnie nie potrafiła postawić się Janowi (nie potrafiła nawet kniahini). W ogóle wszystko olewała. Wszystko co działo się wokół niej - działo się za jej pozwoleniem i bez jej interwencji. No cóż - za głupotę trzeba czasem słono zapłacić... Twisted Evil

Tosca

@ErienNolvende, witaj na forum. Miło, że do nas dołączyłaś.
Co do alternatywnej wersji miłosnego wątku z „ Ogniem i mieczem” to zapewne każda z nas nosi ją w sercu. Ja już w skrócie opisałam na forum swój, ale powtórzę. Otóż, zawsze wyobrażałam sobie Bohuna ( bo to, że Helena powinna wybrać Bohuna, a nie Skrzetuskiego jest dla mnie i zapewne nie tylko dla mnie oczywiste) w otoczeniu wspaniałych, jak ich ojciec, synów, których uczył konnej jazdy, fechtunku itp.).

Z kolei sceny „ szarpania Heleny za fraki” nienawidzę i, podobnie jak Ty, uważam, że całkowicie wypacza zamysł H. Sienkiewicza. Nie wiem, na co liczył J. Hoffman. Pewnie sądził, że jeśli zmieni romantyka w furiata to Polki zapałają miłością do rzekomo idealnego Skrzetuskiego?? Rozumiem, że reżyser chciał przynajmniej spróbować obrzydzić Polkom tego Kozaka, zwłaszcza kiedy zorientował się, że Aleksander Domogarow jest nieporównywalnie lepszym aktorem niż Michał Żebrowski, ale nie powinien tego robić w tak prymitywny sposób. Uważam też, że reżyser, wprowadzając tę scenę do filmu, w pewnym sensie uraził nas, bo chyba uznał, że nie znamy oryginału więc nabierzemy się na jego wersję. I tu się pan Hoffman bardzo pomylił, bo przeczytałam powieść na długo zanim została zekranizowana i kiedy po raz pierwszy zobaczyłam Bohuna szarpiącego Helenę niczym szmacianą lalkę moją pierwszą reakcją była mieszanina szoku i niedowierzania. Co ten Hoffman zrobił?! Przecież Bohun nigdy się tak wobec Heleny nie zachował!
@ Kate
Akurat kniahni trudno się postawić. To przecież była herod-baba, rozstawiająca po kątach sześciu chłopa ( słuchali jej nie tylko rodzeni synowie, ale nawet Bohun). Ten ostatni oczywiście do czasu… Ją tylko „mąż utrzymać w ryzach potrafił.” Znamienna jest dla mnie scena, kiedy, Skrzetuski „ prosi” o rękę Heleny; kniahini nie wie, co robić, a kniazie stoją jak wryci i tylko spoglądają bezradnie na matkę. W końcu Symeon mówi: „ Każesz bić [ Skrzetuskiego] maty, to będziem, każesz mu dać dziewkę to ją damy”. Zwróćcie uwagę, że Symeon nazwał swoją kuzynkę ”dziewką” ( nie wymienił jej imienia, co, według mnie, świadczy, że Helena była dla nich wszystkich nikim). Ot, bezwartościową gębą do wykarmienia. Helena myślała zapewne, że małżeństwo z Janem zagwarantuje jej świetlaną przyszłość, a tymczasem wpadła z deszczu pod rynnę.

ErienNolwende

No właśnie - ten mąż kniahini to musiał być facet z jajami Smile

Ale w domyśle chyba się przez nią wykończył.

Co do faktu że osoby nie znające powieści by się na tę wizję z szarpaniem za fraki nabrały - ja się nabrałam, bo nie znałam wtedy powieści i myślę sobie "co za drań, jak tak można do kobiety" (ale już wtedy jakoś tak mnie fascynował i pozostałe sceny z jego udziałem zrobiły na mnie pozytywne wrażenie a ten jeden fragment jakoś gryzł się z całą resztą). Ale byłam ciekawa więc sięgnęłam po książkę i po dotarciu do tej sceny pomyślałam "podła Helka, jak można tak faceta potraktować" - w filmie to jeszcze było od jej strony całkiem łagodnie pokazane. Więc Hoffman odwrócił kota ogonem, a przecież książkę czytał, a nie jakieś streszczenie.

Jeśli chodzi o "zapałanie miłością" do chodzącego ideału - nie lubię takich ludzi - lepsza jawna niedoskonałość niż fałszywy ideał. Tacy "idealni" zawsze coś ukrywają.

@Tosca a ilu tych synów mieliby mieć w Twojej "wersji alternatywnej"? Mam nadzieję, że nie za dużo bo 3-4 trudno ogarnąć, nie mówiąc już o większej liczbie. Zwłaszcza jakby temperamentem wrodzili się w ojca. Smile

Tosca

Według mnie Skrzetuski to żaden ideał. Ot, zadufany w sobie facecik, który uważa się za Bóg wie kogo, bo jest szlachcicem, a gorzej urodzonych od siebie ma za nic. Przede wszystkim, należy zadać sobie pytanie: kim byłby nasz „ rycerz bez skazy” pozbawiony potężnego protektora w osobie kniazia Jaremy, którego można było używać jako straszaka, gdy się chciało coś ugrać dla siebie oraz kilku kompanów, którzy wyręczali tego „ Chrystusa w roli oficera jazdy” we wszystkim i w końcu podstawili mu dziewczynę „ pod nos.” Odpowiedź jest, moim zdaniem, oczywista - nikim. Po drugie, aby zdobyć Helenę Skrzetuski musiał uciec się do szantażu ( wiem, że bezprawnie zajęliście Rozłogi i doniosę o waszym postępku kniaziowi Jaremie, ale gotów jestem sprawę przemilczeć jeśli dostanę to, czego chcę, czyli rękę Heleny) oraz gróźb: zagarnęliście włość sierocą, ale nic z tego. Za dzień już książę o tym wiedzieć będzie. (…) w trzy dni i popiołu z tego miejsca nie zostanie, a wy pognijecie w lochach łubniańskich. (…)
Czy to było postępowanie honorowe i godne szlachcica? Absolutnie nie.
Reasumując, uważam, że w porównaniu z Sienkiewiczowskim Bohunem Skrzetuski wypada nad wyraz blado.

Odnośnie do alternatywnej, choć ja wolę określenie realistycznej, wersji „ Ogniem i mieczem” to doczekaliby się czworga dzieci ( trzech synów i córki). Synowie z klasą, honorem, charakterem i urodą jak boski Jurko. Córka ( druga w kolejności starszeństwa) bardziej podobna do matki, o łagodniejszym charakterze i temperamencie niż jej ojciec i bracia, ale nie taka „ ciepła klucha” jak Helena.

ErienNolwende

Tosca

[quote="ErienNolwende"]jeszcze te rozmyślania o poprzednich panienkach - zobaczyłby następną to by mu się odwidziało.
[/quote]

Żeby tylko rozmyślania przecież zanim poznał Helenę był po uszy zakochany w Anusi Borzobohatej i z jej powodu pojedynkował się z Wołodyjowskim. Musiał być Skrzetuski nieźle zabujany skoro do szabli przyszło więc myślę, że opcja: sorry Helcia, ale już cię nie kocham, bo spodobała mi się inna była bardzo realna.

ErienNolwende

Tosca

Kwestia uśmiercenia Skrzetuskiego w mojej alternatywnej wersji "OiM" wygląda tak, że spełniłyby się słowa samego Skrzetuskiego: " Kto jedzie na Sicz, ten nie wraca". Właśnie tam dopadłby go Jurko i wykończył w widowiskowym pojedynku na szable.

ErienNolwende

Kate

No więc tak
1) kwestia wyglądu córki Heleny i Bohunka: oczywiście, że po ojcu z temperamentem, zadziorna, charakterna.

2) śmierć Skrzetuskiemu: tylko w pojedynku z Bohunem (bo miałabym satysfakcję, że ten g**j w przyszłym życiu nie będzie mi obrażał Bohuna, a Bohun to by ładnie dzieci nauczył, bo co jak co, ale Sienkiewicz nawet zaznaczył w powieści, że ów dziki Kozak był honorowy i doceniał każdego rywala, szanując go jak siebie samego)

3) szarpanie Helenki - znałam wersję książkową, ale mimo wszystko dla mnie to jakoś efektownie wyglądało (też bym chciała, żeby ktoś mną potrząsnął - w zasadzie nie ktoś, a nasz boski Bohun)

4) zdrada Skrzetuskiego: podejrzewam, że on i tak sobie w drodze w karczmach pozwalał na więcej i poużywał z życia

5) pierwsze wrażenie Skrzetuskiego, które wywarł na Helenie: jadąc do karczmy oglądał się za jedną czarnulką z warkoczem. Dupek jakich dużo. Ja też robię dobre pierwsze wrażenie (wszyscy mówią, że jestem taka sympatyczna), ale mam swój charakterek i to, co zawsze wspominam coś co łączy mnie z Bohunem - temperament. Skrzetuski to łoś ktoś. I tu się z Tobą Tosca, z Tobą Paula zgadzam. Zgadzam się też z Tobą ErienNolwende, że faceta nie wybiera się na całe życie jak się go 1-2 razy widziało w życiu i tak naprawdę nic się o nim nie wie.

6) kwestia kniahini: No tutaj to muszę powiedzieć, że Helena sama była sobie winna nie postawiła się i już, bo tak jej było wygodniej. Co do jej charakteru tak miała go, ale zaznaczymy - została sama z dorosłymi synami musiała ich trzymać krótko, bo by ją olewali - ponoć w rzeczywistości wcale taka nie była (chodzi mi o postać na której wzorował się Sienkiewicz). Skoro Bohun się jej postawił to znaczy, że taka silna nie była - inaczej by go poskromiła.
I masz rację, Helcia chciała mieć świetlaną przyszłość i wygodne życie (wtedy przez myśl jej nie przeszło, że będzie maszynką do rodzenia dzieci - dosłownie to ujmując). Co do miłości Skrzetuskiego do niej - myślicie, że jak facet zobaczył, że kobita mu przytyła to miał jeszcze na nią później "ochotę"? I not think so:-)
Twisted Evil