www.domogarov.unl.pl - FORUM

Caryca24

Ja mam inne odczucia z tym "przymusem słownym". Mało się to rzeczy wywrzaskuje w gniewie? A po kilku minutach można już tego nie pamiętać, albo się przeprosić i robi się słodko-idyllicznie. Mnie bardziej w tej scenie, przyznam szczerze, zawsze denerwowała Helena. Nawet bardziej w filmie, niż w książce. Zraniła go, zdenerwowała, nie spróbowała nawet porozmawiać z nim jak z człowiekiem, a jak się wściekł, to zamiast już konsekwentnie doprowadzić sprawę do końca (np. strzelić mu pięścią między oczy albo ryknąć na niego, żeby się zamknął), to sobie zemdlała, żeby pokazać, jaką to jest słabą, bezbronną ofiarą, udręczoną przez strasznego Kozaka...
A wbijać szpileczki w serduszko to siłę miała

Ada

Owszem wiele się rzeczy mówi w gniewie, a potem żałuje. Groźby nie muszą mieć pokrycia, ale mogą. Helena okropnie się zachowywała i nie chciała go wysłuchać. Ale dla mnie odmowa oznacza sprzeciw, a nie droczenie się. Każdy z nas myśli inaczej i ma inny pogląd. Ponieważ jak mówi przysłowie "punkt widzenia zależy od punktu siedzenia". Ale Bohun sam pozbawia się szacunku. Najpierw błaha na kolanach o drobny gest, potem grozi. Ja przynajmniej mam tak,że jak ktoś mnie próbuje do czegoś zmusić to tym bardziej mój upór rośnie. On cały czas jest formą zniewolenia. W jakiejkolwiek formie.

Tosca

Caryca24

Tylko rodzi się pytanie, ile tego przymuszania Heleny faktycznie było? Nie macie wrażenia, że to mogła być ich PIERWSZA szczera rozmowa w życiu? Po raz pierwszy byli dłużej sami, czasu było dość. Wylali na siebie wszystko. On swoją miłość, a później złość, a ona - nienawiść i pogardę. Podejrzewam, że wcześniej, nawet jeśli Helena okazywała mu niechęć czy lekceważenie, to mógł sobie to interpretować, np. jako przejaw jej nieśmiałości (zakochany zawsze wytłumaczy sobie in plus), a w drugą stronę - on był nieśmiały, nie potrafił nawet tak panny w tańcu zakręcić jak Skrzetuski. Więc latami mogli funkcjonować tak, że on wzdycha w kącie, a ona wyobraża sobie, że straszny Kozak chce ją zamordować/pohańbić. A w Jarze byli wreszcie sami i musieli się skonfrontować. Czasem myślę, że Sasza chciał tę rolę poprowadzić tak, żeby pokazać, że B po awanturze z Heleną zaczyna rozumieć, że to nie ma sensu. To jego: "wiem, że mnie nienawidzisz". A nie wypuszcza jej dlatego, że "w koło wojna" i w sumie, co miałby zrobić? Odwieźć ją do Skrzetuskiego?

Tosca

Ada

Zgadzam się z Wami.
To na pewno była ich pierwsza poważna rozmowa. Helena go unikała. A on też jakoś się nie starał myśląc,że jakoś to będzie. Ona się przyzwyczai. W końcu zrozumie. Ale poprzez te niedopowiedzenia Helena czuła presję. Bohun nie był natarczywy, ale cały czas ja osaczal swoją obecnością. Dopiero wtedy ze sobą poważnie porozmawiali. Ale Helena to głupia nastolatka. Bohun był buwalum w świecie dorosłym mężczyzną i żołnierzem. Od niego jednak wymagam więcej rozumu.

I zgadzam się z Toscą. On by jej nigdy nie odwiózł do Skrzetuskiego. W ksiwCe jest napisane,że pragnął sobie zaskarbić przychylność Heleny półoboetnica, której dotrzymać nie zamierzał. A to było w kontekście jak on powiedział, że; może ja odwiezie jak wróci. Lub porozmawiają o tym. Ale ten książkowy by tego nie zrobił. Filmowy? Kto wie? Mógł coś zrozumieć? Lub po prostu zostać znowu zranionym i chciał zebrać siły przed następną batalia z Helena.

Esfir

Miałam się tutaj nie wypowiadać, ale dyskusja przybrała dosyć interesujący dla mnie kierunek. Wink

Prawdą jest, że nikt z nas do końca sam siebie nie zna. Pozostaje tylko życzyć wszystkim i sobie, żeby nie musieć się przekonać o własnych, złych cechach w chwilach krytycznych. Bo o bohaterskich jak najbardziej można, tyle że o bohaterów dziś trudno. Mocni i słabi duchem ludzie istnieli zawsze, ale myślę, że nie od rzeczy jest teoria o coraz słabszych, kolejnych pokoleniach, rozpuszczonych cywilizacją.

Wg mnie bardziej prawdopodobnym założeniem jest przekonanie, że Bohun straciłby w końcu cierpliwość do Heleny. To nie był baranek, a wilk skory do gniewu. On i tak już bardzo długo zachowywał się wbrew swojej naturze. Wstrzymywał się. Do czasu. Wezbrana rzeka w końcu przerwie tamę.
Przytoczone tutaj cytaty już świadczą o jego krańcu wytrzymałości. W mojej ocenie, gdyby Helena nie była ranna, to Bohun byłby zdolny zawlec ją do popa i zmusić do małżeństwa.
Fakt, że to mogła być ich pierwsza w życiu rozmowa, wg mnie niewiele zmienia. Wcale nie odebrałam tej rozmowy tak, że Bohun w końcu zdał sobie sprawę, że jego miłość do Heleny nie ma sensu i uznał, że ją wypuści, gdy nadarzy się okazja. Wręcz przeciwnie:
Ja wiem — mówił — czemu tobie obraza, czemu ty mi odporna! Dla innego chowasz swój wstyd dziewiczy — ale nic z tego, jakom żyw, jakom kozak! Szlachcic hołota! oczajdusza Lach nieszczery! Na pohybelże jemu! Ledwie spojrzał, ledwie w tańcu zakręcił, i całą wziął, a ty kozacze cierp, łbem tłucz! Ale ja jego dostanę i ze skóry każę go obedrzeć, ćwiekami nabić. Wiedz ty, że idzie Chmielnicki na Lachów, a ja idę z nim — i twego hołubka odnajdę, choćby pod ziemią, a jak wrócę, to ci wrażą jego głowę na gościniec pod nogi kinę.

Tosca

Esir, i co Bohun osiągnąłby tym, że rzuciłby Helenie pod nogi głowę Jana Skrzetuskiego???

Wtedy Helena znienawidziłaby go jeszcze bardziej, a ja wcale bym się jej nie dziwiła, więc skutek byłby odwrotny do zamierzonego, zwłaszcza gdyby np. zamordował Jana podstępem.

Esfir

Helena i tak już nienawidziła Bohuna od lat. Nie sądzę, żeby jakakolwiek perswazja czy łagodność z jego strony była w stanie zmienić jej nastawienie.
A co do głowy Skrzetuskiego - ano Jurko mógł tak zrobić, żeby zaspokoić swoją żądzę zemsty i pokazać Helenie, że tak, on tu panem, on Kozak, którym ona tak pogardzała, pokonał jej Lacha! A przy okazji pozbyłby się niewygodnego rywala.

Ada

Jak mawiała Telimena:

"Bo serce nie jest sługa, nie zna, co to pany,
I nie da się przemocą okuwać w kajdany."

Bohun nie musiał zrobić krzywdy Helenie. Sam mówił,że mu wstyd. Jednak ożenić się z nią chciał już jak najechał Rozłogi. Grzyby nie został ranny i ona nie uciekła to zawiozlby ja do popa bo skończyła się jego cierpliwość po raz pierwszy. Chyba żadna z nas tego nie zauważyła. On planował ją zabrać siła. Tylko postanowił najpierw zabawić się z Kurcewiczami, a ta zabawa wymknęła mu się spod kontroli.
Powstrzymywał się by jej nie skrzywdzić bo po tym byłoby już po ptokach. Jakby się Helena nie zabiła to nie miałby już żadnych szans w przyszłości. Bo może by się znudziła w Jarze i po miesiącach powitała mile z nudów. Ale skoro raz planował wziąć ślub nawet wbrew jej woli to drugie podejście byłoby całkiem możliwe. Liczył,że przysięga przez Bogiem złożona na siłę odmieni Helenę. Dla niego byłoby to wiążące, ale w świetle praw boskich bezprawne.

P.s. myślę,że rzucenie Helenie głowy Skrzetuskiego miało jej uświadomić, że nie ma nikogo do kogo może się udać. Tylko Bohun jej zostaje. I nie zadzieraj się z nim. Skoro nie chce po dobroci to on będzie silniejszy o wygra z każdym.

Tosca

Ada

Esfir

Nie o to mu chodziło, ale i tak świadomie lub nieświadomie robił wszystko, żeby ją w tym przekonaniu utwierdzić. Wink

Tosca