www.domogarov.unl.pl - FORUM

Esfir

Teoretycznie książkowy Bohun mógłby być synem jakiegoś drobnego szlachetki, ale też uważam, że raczej nieślubnym, gdyż inaczej znane byłoby oficjalnie jego pochodzenie, a on nie musiałby służyć u Kurcewiczów i być postrzegany jako znajda i ktoś niższy stanem.

Rzeczywisty Iwan Bohun był być może synem drobnego szlachcica Fiodora Bohuna, ale tutaj, o ile wynika to z przekazów, było to chyba ślubne pochodzenie. Jednak jak się wydaje, jego początkowa historia życiowa była nieco inna niż książkowego Jurka.

Raczej nie był to przypadek Izabeli de domo de Vallombreuse primo et ultimo voto de Sigognac. Wink

Tosca

Uważam, że Bohun mógł mieć szlacheckie pochodzenie ( i to jak najbardziej z prawego łoża), a jego rodzice mogli zginąć, matka mogła umrzeć przy porodzie ( Sienkiewicz ma obsesję na punkcie pozbawiania swoich bohaterów rodziców, zwłaszcza matek) więc tak samo mogło być w przypadku Jurka, a księgi parafialne mogły ulec zniszczeniu ( mało to wtedy było pożarów, napadów tatarskich? A czambuły równały wszystko z ziemią). Dla mnie Jurko nie jest w niczym gorszy od Jana czy Jacka. U Tołstoja też mi się podoba, że Nikita i Afońka są sobie równi pochodzeniem.

Esfir

Dla Ciebie Bohun może nie być gorszy, ale w świetle ówczesnych standardów jako osoba o nieznanym pochodzeniu Jurko był postrzegany jako gorszy od tych, którzy legitymowali się szlacheckim pochodzeniem. Takie czasy.

Natomiast co do Tołstoja, zgoda. Miło, że obaj panowie byli książętami, mieli więc równe prawa w walce o rękę Heleny.
W Kapitanie Fracasse obaj rywale byli arystokratami, jednak nie da się ukryć, że książę de Vallombreuse miał przewagę z racji tytułu książęcego. Wink

Jednak Izabela wiedziała, kogo wybrać.

Trójkąty miłosne są popularne w literaturze, ale w sumie złapałam się na tym, że w Trylogii Muszkieterskiej takowego nie było wśród głównych bohaterów (miłostek dworskich Anny Austriackiej i Ludwika XIV nie liczę). Wink

Generalnie w tych książkach Dumasa, które czytałam, nie ma takich typowych rywalizacji dwóch facetów o jedną kobietę. Jedyny silny trójkąt występował w HMC.
To dobrze, bo ileż można powielać ten schemat.

Tosca

EMockingbird

Ada

O tak. Ptaszyno.
Czy Helena miała rację czy nie w kwestii postrzegania Bohuna to już jest inna sprawa. Bała się go i była nastolatką. Co z tego, że ją kochał. Ona miała prawo go odrzucić. Jak to zrobiła to tylko świadczy o jej braku wychowania. Ale jakie ona miała wzorce? Jednak to,że Bohun gotów był jej nieba przychylić nie obligowało ja do tego,że musi go chcieć.

Z ciekawostek historycznych.

Jak dobrze wiecie kiedyś kobieta musiała mieć posąg by wyjść za mąż. Inaczej nie było o tym mowy. W dodatku to co kobieta miała przed ślubem po ślubie stawało się własnością mężczyzny. Nawet jeśli kobieta była wielka dziedziczką to np firma po tatusiu stawała się własnością męża. Tak samo dzieci. Ale na naszych ziemiach panowała tradycja by przyszły małżonek obdarowywał oblubienicę wianem. Było to zabezpieczenie kobiety w razie śmierci męża. I na jej własne wydatki. W Anglii np kobiety traciły tytuł i dom jeśli nie urodziły mężowi męskiego potomka, który to wszystko dziedziczył. I nas kobieta zachowywała swój status.

Tosca

Helena uroiła sobie, że Jurko stanowi dla niej zagrożenie, nienawidziła go i gardziła nim, w dodatku nie miała żadnych oporów przed tym, by zrobić z niego potwora, który dybie na jej cnotę, choć wcale tak nie było. Jurko nigdy nie przystawiał się do niej jak Azja do Ewki w tym lamusie, nigdy nie robił dwuznacznych uwag jak Marcjan. A Helena była zimna, podła, wyrachowana i myślała tylko o sobie, wcale nie kochała Jana. Zobaczyła faceta z kasą i herbem więc postanowiła wziąć go na litość, udając biedną, skrzywdzoną sierotkę.

A Jurko był w Rozłogach od lat i gdyby choć raz szczerze z nim porozmawiała, o tym, że źle się tu czuje to Bohun na pewno by ustawił Kucewiczów do pionu ( jestem przekonana, że zasługą Jurka było to, że w Rozłogach Helena "leży i pachnie", a ciotka nawet nie próbuje zagonić jej do jakiejkolwiek pracy, mimo że kniahini jest osobą skąpą i darmową służącą na pewno by nie pogardziła).

Fakt, że Helena była nastolatką wcale jej nie tłumaczy, bo niejedna dziewczyna w jej wielu miała już męża i dzieci ( w tamtych czasach 17-18 lat to było staropanieństwo) i gdyby nie Jurko na podorędziu ludzie wytykaliby ją palcami.

Ada

Dlatego napisałam powyżej Tosco czy Helena miała rację czy nie bać się Bohuna to już inna sprawa. Ja mimo wszystko na jej miejscu też bym się bała i była sceptyczna wobec niego. Jednak miała prawo od odmowy.
Nie ważne czy Bohun był dobry czy nie. Czy kochał ją czy tylko pożądał. Dziewczyna była zmuszana do zamążpójścia za niego.
Wyszlabyś za kogoś tylko dlatego,że rodzice by Ci kazali? Lub z wdzięczności? W dzisiejszych czasach masz prawo wyboru i życia jak chcesz.

Tosca

Ada

To podziwiam Cię. Ja taką altruistką nie jestem. Nie wyszlabym za kogoś za namową lub z wdzięczności.

A mnie osobiście chodzi o wolność i wybór kazdej kobiety. Czy wybiera mądrze czy głupio. To jej prawo do wyboru.

Tosca

Z wdzięczności to wyszła za mąż przede wszystkim Helena, bo co ona o Janie wiedziała? Fakt, że jej pomógł nie oznacza jeszcze, że ma mu padać z wdzięczności do stóp i wychodzić za niego za mąż. Ona tak naprawdę nie wiedziała w co się pakuje,bo w swojej naiwności była przekonana, że jak facet jest bogatym szlachcicem to będzie idealnym mężem, a tymczasem Jan ją po prostu całkowicie zdominował i zamknął w domu razem z przychówkiem. Helena zgotowała sobie koszmar, ale musiała siedzieć cicho, bo w tamtych czasach kobieta nie miała prawa się skarżyć tylko musiała " pokornie dźwigać swój krzyż", bo " taka kobieca dola." Evil or Very Mad

Edycja:
Myślisz, Ado, że chciałabym użerać się z takim teściem np. jak stary Nowowiejski? A w życiu! Poprosiłabym Adama, żebyśmy się wynieśli jak najdalej, to samo dotyczyłoby Rozłogów, gdybym była na miejscu Heleny, też bym się stamtąd wyniosła, ale razem z Jurkiem i zaczęła życie od nowa.
Z Jackiem nie byłoby takiego problemu, bo ksiądz Woynowski zapewne większą część czasu spędzałby na plebanii, ale zawsze byłby u nas mile widziany np. na niedzielnym obiedzie po mszy.

EMockingbird

Tosco, oskarżasz Jana o zamknięcie Heleny w domu… a powiedz mi, co innego miała robić? Jurko nie zamknąłby jej w domu? Powinni zabierać ją ze sobą na poselstwo czy wojaczki? Dopiero IIWŚ zmieniła nastawienie świata do roli kobiety, ale przecież jeszcze w latach 50 i 60 był szalenie „modny” model, gdzie facet tyra od świtu do nocy, a kobieta ogarnia dom, dzieci i wszystko inne. Mówisz o tym, ze poprosiłabym o wyprowadzkę… ale zwróć uwagę, że społeczeństwo nie przemieszało się od tak w tamtych czasach, takie wyprowadzki to również nowość w społeczeństwie. Wydaje mi się, że w swojej krytyce Heleny i Jana, zapominasz o różnicach kulturowych jakie nastąpiły.

Tosca

Do wyprowadzki na pewno by doszło, bez względu na to, za kogo by Helena wyszła. Nie wyobrażam sobie, żeby Jurko po ślubie z nią został w Rozłogach. To samo dotyczy Adama Nowowiejskiego, który nie miał dobrych relacji z ojcem i na pewno wolałby pójść "na swoje". Jaremkę Skrzetuskiego najbardziej boli to, że nie ma swojego miejsca, tylko musi się zapożyczyć u kolegów z chorągwi, żeby wynająć pokój, w którym może pobyć sam na sam z Anusią Kmicicówną. Młodzi od zawsze chcą być "u siebie", nawet za cenę wzięcia kredytu hipotecznego na kilkadziesiąt lat jak dzisiaj, byle nie gnieździć się w jednym pokoju w mieszkaniu rodziców męża/ żony ( w zależności od tego, kto miał lepsze warunki mieszkaniowe) jak to było jeszcze w latach 90' więc nie opowiadaj mi o różnicach kulturowych, bo chęć posiadania własnego kąta tkwi w człowieku od zawsze, bez względu na to, czy mamy wiek XVII czy XXI.

A przesiadywanie w domu i czekanie na powrót pana męża to koszmar, bo żadne prezenty ani dobrobyt nie zastąpią bliskości. Współcześnie też mamy wielu odpowiedników Skrzetuskiego: pracoholików, którzy najchętniej by zamieszkali w miejscu pracy lub niemal bez przerwy przebywają w delegacjach, na szkoleniach itp. a ich żony/partnerki ( traktowane jak ładny dodatek do mężczyzny) siedzą same w domach i dla zabicia czasu przesiadują u fryzjera, kosmetyczki lub chodzą na zakupy, bo nie mają nic innego do roboty. Bywa, że nawet nie mogą pracować, bo pan mąż sobie tego nie życzy. Pozornie mają wszystko, a ich życie wydaje się idyllą tylko szkoda, że to jedynie piękna fasada zupełnie jak pozornie idealne życie Heleny i Jana.

Esfir

EMockingbird