www.domogarov.unl.pl - FORUM

Tosca

We własnej rodzinie mam przykłady bardzo szczęśliwych małżeństw, które były zawierane z miłości, mimo że małżonków różnił status społeczny i materialny.

Edycja:
A wracając do Bohuna. Jestem przekonana, że gdyby Helena traktowała go uprzejmie i z szacunkiem to Jurko byłby najszczęśliwszy na świecie i nieba by jej przychylił. Przecież on dosłownie żebrze o choćby okruch zainteresowania z jej strony.

Esfir

Ada

Taka żona słynnego projektanta Gucciego powiedziała,że woli płakać w limuzynie niż śmiać się na rowerze. Czy coś w tym stylu.
To jednak jest bardzo małostkowe, ale i prawdziwe.
Zawsze kobiety szukały lepszego samca Alfa.
Ja nie wyszłam za mąż z wyrachowania, ale zdarzają się takie kobiety. I każdy sobie rzepkę skrobie. Jednak miło żyć w dobrobycie, nie mówię tu o luksusie niż klepać biedę. Więc większość kobiet nie tylko szuka miłości, ale i partnera z pozycją.

Tosca

Ada

Jednak każda kobieta ma prawo do wyboru madrego lub nie. To już od niej zależy jak sobie pościele i się wyspi.

Tosca

Ada

Czy ja wiem czy to było łopatologicznie pokazane? Ty widzisz w scenie drugiego spotkania tylko to,że Jan wziął sobie na serio kukanie. A ja to,że między Helena, a Janem było silne pożądanie. Oderwać się od siebie nie mogli. Natomiast Bohun urody był wielkiej. I jeśli nie charakter to chociaż chemię Helena powinna czuć. A tak nie było.
"chemia nie te gesty" jak to mówił Osiołek.
W "Potopie" Skrzetuscy są dojrzalsi i szczęśliwi. Sienkiewicz już nie wgłębiał się w ich historię. Wg niego stworzył happy end. Tak sobie to wymyślił.

Od dawna mam w planach dopisanie opowiadania z mojej trylogii. Pisałam już o spotkaniu chłopaków pod Batohem. Myślę teraz nad Beresteczkiem. Teraz to Jan miałby pomoc Bohunowi. Tylko teraz mam mniejszą wenę.

Tosca

Tak, Ado, dla mnie to czysta łopatologia.

Ada

Można kogoś nie lubić, a jednak o nim myśleć i czuć pożądanie. Nie zawsze pożądanie jest powiązane z miłością. Więc Helena mogłaby mieć takie odczucia do Bohuna, a nie miała.

Tosca

Ada

Domyślam się tylko,że Bohun nawet Heleny osobiście o rękę nie prosił. Nic o tym nie jest wspomniane. W tamtych czasach rzecz się ustalało przez swatów i to nie do dziewczyny tylko do opiekunów. Ciotka zwietrzyła sytuacje i się zgodziła bez pytania Heleny. Nawet jeśli mieli wcześniej jako takie kontakty to tutaj już zaczęło się psuć. Bohun uznał to za sprawę załatwioną i nie prosił Heleny osobiście drugi raz.

Tosca

Oczywistym jest, że wtedy takie sprawy załatwiało się przez swatów. Nawet Skrzetuski, gdy jeszcze próbował zachować pozory dobrego wychowania, prosił Kurcewiczów, by mu wybaczyli, że " zamiast przez zacnych posłów mówić, sam w swojej sprawie rzecznikiem będzie." ( cytuję z pamięci więc być może nie dosłownie, ale taki był sens jego wypowiedzi).

Być może Jurko czekał z osobistymi oświadczynami do czasu, gdy Zagłoba go usynowi ( co ten stary opój Jurkowi obiecywał, choć dobrze wiedział, że adopcje herbowe są już zakazane*, ale mimo to zwodził Bohuna, a co tam, niech się Kozak cieszy, przecież i tak nie dowie się prawdy, bo nie umie czytać). Jurko mógł też czekać na nobilitację, żeby już jako przyjęty do szlacheckiego stanu prosić o rękę ukochaną.

Alfred Znamierowski w książce Heraldyka i weksylologia podaje, że adopcji herbowych zakazano w początkach XVII wieku.
W OiM mamy już koniec lat 40. ( 1647) więc niemożliwe jest, by Zagłoba o tym nie wiedział.

Skrzetuski poprosił Helenę o rękę pro forma . Zaszantażował już Kurcewiczów więc wiedział, że nawet gdyby Helena go nie chciała to ciotka zmusi ją do tego małżeństwa, bo chce mieć Rozłogi w całości, a nie w formie popiołu. Twisted Evil

Oświadczyny Skrzetuskiego doskonale obrazują dwulicowość namiestnika, który Helenie pokazuje się jako ten idealny kandydat na męża, rycerz na białym koniu, który liczy się ze zdaniem dziewczyny, a za jej plecami szantażuje jej krewnych, grozi im więzieniem, a nawet śmiercią.

*Alfred Znamierowski, Heraldyka i weksylologia, wyd. Arkady, Warszawa 2017,s.10.

EMockingbird

Chciałam zostawić to wszystko w spokoju, naprawdę chciałam. Ale metoda głębokich wdechów mnie zawiodła i zareagowałam jak nasz idol - Bohun. Może nikogo mordować i palić nie będę, ale...

Na miłość mojej matki!
Naprawdę po raz milionowy kłócimy się nad FIKCYJNYMI LUDŹMI, których postaci i losy zostały tak stworzone by być w pewien sposób propagandą polityczno-społeczną?

Ale skoro chcemy dalej to ciągnąć to moja samokontrola nie będzie lepsza od bohunowej i wtrącę tu swoje "trzy grosze"... Twisted Evil

Ad. 1

Tosca

Postaram się jakoś w miarę spójnie odnieść do Twojego elaboratu Ptaszyno.
Po pierwsze, nie uważam Jana za Zło Wcielone tylko za nic nieznaczącego przeciętniaka, którego Sienkiewicz na siłę wynosi na piedestał,usilnie wmawiając czytelniczkom, że to Wzór Cnót Wszelakich, a -według mnie- Jan pozostawia bardzo wiele do życzenia, o czym już wielokrotnie pisałam, wymieniając także innych bohaterów Sienkiewicza, którzy o wiele bardziej nadają się do " pokrzepiania serc" czytelniczek niż Jan.

Na temat kniazia Jaremy też zdania nie zmienię: to sadysta, psychopata i egoista, którego Sienkiewicz na siłę próbuje idealizować.

Zgadzam się natomiast w stu procentach co do tego, że Trylogia jest pełna propagandy społeczno- politycznej.

Po drugie mam w swoim otoczeniu kobiety ( w moim wieku lub starsze), które sprzedały się tak jak Helena za wygodne życie i wszystkie marnie na tym wyszły ( albo trafiły na damskich bokserów i prymitywów, albo mąż /partner był gościem w domu i nigdy nie mogły na niego liczyć, albo po kilku latach życia w dobrobycie a nawet luksusie, zostały wymienione na młodszy/ ładniejszy model i zostały z niczym, bo same nie pracowały, bo im się nie chciało, albo pan mąż zakazywał, a one zamiast oszczędzać "na czarną godzinę", trwoniły pieniądze na zbytki: modne ubrania, markowe kosmetyki, biżuterię itp, itd. A wyznacznikiem wartości i atrakcyjności mężczyzny był dla nich niemal wyłącznie, bo czasem dochodziła uroda, stan jego konta. Ja nie zamierzam popełnić takiego błędu, bo " wszyscy ludzie uczą się na błędach, ale tylko idioci na swoich"). Helena postąpiła tak samo jak one i trafiło się jej jak ślepej kurze ziarno, że facet właściwie był gościem we własnym domu, zrobił z żony inkubator, bić jej nie musiał, wystarczyło, że całkowicie zdominował ją psychicznie, tak jak wcześniej ciotka, a do towarzystwa Helena dostała rezydentkę. Bardzo współczuję kobiecie, która została zmuszona, by zamieszkać z ni pod jednym dachem, bo, znając paskudny charakter Heleny, na pewno się na niej wyżywała. Znowu miała kogoś, wobec kogo mogła zamanifestować swoją wyższość ( w Rozłogach tę funkcję pełnił Bohun) a w jej nowym domu mało urodziwa i / lub biedna dziewczyna, której nikt nie chciał za żonę, bo tylko takie zostawały rezydentkami zmuszonymi mieszkać kątem u bogatych krewnych.
Wyrachowana materialistka, którą była Helena na pewno nie znajdzie aprobaty w moich oczach. Na Jacka Taczewskiego zapewne nawet by nie spojrzała, bo byłby dla niej za biedny, nagle okazałoby się, że rzekomy patriotyzm Heleny można o kant tyłka potłuc, bo dla niej facet ma przede wszystkim spać na forsie.

I ostatnia kwestia, w XVII wieku nikt nie dbał o to, by zapewnić swoim dzieciom przyszłość. Jeśli jakimś cudem dożyły nastoletniego wieku, dostawały kopa w cztery litery ( w przypadku synów) i musieli radzić sobie sami: cwaniactwem i złodziejstwem jak Rzędzian, lizusostwem jak Skrzetuski, albo uczciwością i ciężką pracą jak Adam Nowowiejski. Czasem był to łut szczęścia jak w przypadku Kmicica czy mojego ukochanego Jacka, barona de Sigogniaca, czy d'Artagana. Dart wcale nie jest bogatszy od Jacka i gdyby nie przyłączył się do Trzech Nierozłącznych, byłoby mu w życiu bardzo ciężko. Dobrze, że Atos<3 roztoczył nad nim niemal ojcowską opiekę, choć mógł go potraktować z góry ( w końcu był najwyżej urodzony z nich wszystkich, a mimo to traktował Portosa, Aramisa i d' Artagnana jak równych sobie).

A bezużytecznej dziewczyny starano się jak najszybciej i najtaniej pozbyć z domu.

Edycja:
Proponuję więc zakończyć dyskusję, która prowadzi donikąd. Znamy nasze opinie na temat bohaterów ( nie tylko Sienkiewiczowskich) i nie sądzę, byśmy je zmieniły.