www.domogarov.unl.pl - FORUM

Ada

Cudnie niko. Popłakałam sie z Bohunem na koncu. Chociaz nie do konca mi pasuje jego płacz. Dlaczego Helena nie mogła taka być? Jak skończę prace to moze i ja cos wyskrobię pózniej.

nika

Ada

Bohun, pułkownik kozacki całą noc jezdzil po lesie, aby to co dusze trawiło przeboleć. Od jakiegoś czasu był nieswój. Wpadał w dziwne nastroje. Raz był szczesliwy, a raz nie. W koncu zrozumiał co sie stało: zakochał się. Jego całym życiem była wojna i mołojecka slawa. Nie myslal o milosci. Żył z Kurcewiczami od lat. Traktował kniahinie jak matkę, kniaziow jak braci, a Helenę...jak siostrę? Moze na poczatku, gdy była mała dziewczynką. Zawsze była uroczym i spokojnym dzieckiem, ktore chetnie spędzało z nim czas. Kilka miesiecy temu wrocil z działań wojennych przeciwko Tatarom. Brał udział w bitwie pod
Ochmatowem i od tego czasu przez kilka lat nie zawitał do Rozlogów. Pamiętał Helenę jako nastolaktę i mimo upływu lat widział w niej dziecko. Jakże sie zdziwił, gdy po powrocie do Rozlogow nie zastał dziewczynki lecz kobietę. A ta kobieta z radością go powitała i rzuciala mu sie na szyję, uściskała i powitała w rodzinie.byl lekko speszony tym zachowaniem, ale zrzucał winę na to, ze dawno nie był z kobietą. Ale żadna inna nie umiała strawić tej gorączki. Na poczatku starał sie unikać Heleny, ale potem szukał byle powodu by tylko ją zobaczyc. Zrozumiał, ze w koncu musi jej wyznać swoje uczucia, albo odejść. Ale cały czas sie wstrzymywał. Nie dlatego, ze wstydził sie swoich uczuć. Bal sie reakcji dziewczyny. Zawsze była miła wobec niego, ale nie zauważył, aby jakos szczególnie sie nim interesowała jako meżczyzną. Podjął decyzje, że zaryzykuje, inaczej oszaleje. Ściągnął cugle i pokierował konia w stronę Czehrynia. Postanowił sie wykapać i przebrać. Założył swoj najlepszy strój z ciemnoniebieskim żupanem i kontuszem wykończonym zlotym obszyciem. Pełen obaw pogalopował do Rozłogów. W domu zastal kniahinię tylko bo kniazie wyjechali na polowanie.
- Pochwalony Jezus Chrystus Maty.
- Na wieki wieków synku. Juz myslalam, ze o nas zapomniałeś. Dawno Cie nie było. Sprawę masz?
- Moze i mam? Maty. Ja Kozak, nie szlachcic, ale ataman buńczuczny. Traktuje was jak rodzinę.
- Bóg Ci zapłać Jurku. Radam Ci serdeńko.
-Chciałbym zapytać czy oddałabys mi Helenę za zonę? Nie poproszę jej o zgodę póki Ty nie udzielisz mi zgody.
- Wiesz Bohun, że kocham Cię jak syna. Ale nie sądziłam, że macie sie ku sobie.
- Swoich uczuc jestem pewny, ale nie wiem nic o uczuciach Heleny. Chcę ją zapytać czy mnie zechce.
- Więc zrob to. Helena jest w swoim pokoju. Zaraz Ci jej zawołam.
Kniahini podeszła do ciężkich drewnianych drzwi i zapukała energicznie. - Helena. Drzwi otworzyły się i wyszła zza nich dziewczyna.
- Przyjechał Bohun. Muszę wyjsć i chciałabym, abyś dotrzymała mu towarzystwa.
Helena z uśmiechem klaskała w dłonie.
- Juz idę, tylko dokończę plecenie warkocza. Dawno go nie widziałam i ciekawa jestem co u niego.

Dziewczyna zastała Kozaka stojącego przodem do okna. Gdy wyczuł jej obecność odwrócił się ku niej. Helena z uśmiechem przywitała się i zaproponowała coś do picia. Odmówił. Gdy wszelkie inne proby zachęcenia go do poczęstunku spełzły na niczym dziewczyna trochę posmutniała.
- Kniaziówno - rzekł Bohun. - Przyjechałem tutaj w jednym celu.
- Jakim? - spytała ciekawa Helena.
Mlody Kozak podszedł do Heleny, ujął jej dłonie i powiedział:
- Nie chcę sie juz dłużej męczyć. Wolę gorzka prawdę niż niepewność.
Kniaziówno....Heleno...ukochana. Od dawna Cie kocham, ale dopiero niedawno to zrozumiałem. Chciałbym wiedzieć czy jestes w stanie odpowiedzieć na moje uczucia? Jesli nie jestes gotowa, poczekam tyle ile bedzie trzeba. Ale czy dasz mi nadzieje na to, ze kiedys mnie pokochasz i zostaniesz moją żona? Pochodzisz z wysokiego rodu, a ja jestem tylko Kozakiem. Ale jestem także pułkownikiem, pól Ukrainy Ci daruję. Dla
Ciebie zdobędę sie na wszystko.
Helena na przemian to rumieniła sie to bladła.. Z jednej strony była zawstydzona wyznaniem Bohuna, ale z drugiej czuła radość. I ona od dawna nie widziała w nim przyszywanego brata. Tęskniła za nim, gdy tak długo ich nie odwiedzał. A teraz on prosi ją o rękę.
- Jurko. Ja tez Cię kocham. Nic mi wiecej nie potrzeba. Stworzymy swoja przyszlosc wspólnie razem. Nie mam nic przeciwko zostaniu panią pułkownikową.
Bohun osunął się na kolana i obejmując w pasie Helenę przytulił ją tak mocno, ze ledwie mogła załapać tchu, a ona pochyliła się i głaskała go po ciemnej czuprynie.

Uff. Wymeczylam. To nie jest do konca to o czym myslalam, ale nie miałam żadnego pomysłu.

nika

Ada

Tosca

...........

Ada

Wiedziałaś Tosco co Ada lubi. Smile

Wersja alternatywna jest lecz nie balansowalas na krawędzi. Czytajac Twoj wstęp bałam się, ze jednak Bohun w jakiś sposob oberwie, ale na szczescie tak nie było.
Miło mi się czytało wasze historie bo chociaz tam na krótko Bohun zyskał szczescie.
Mam kolejne zadanie, ale moze dam wam odetchnąć po dzisiejszej trudnej pracy? Lub wymyślę cos lekkiego, a kolejne twórcze zadanie będzie innym razem.

Tosca

Ada

Ostatnie zdanie Twojej historii przeczytałam za pierwszym razem bez "nie". I dlatego myslalam, ze Bohun oberwał. Bo myslalam, że Bohunowi sie to przyśniło.

To moze cos lekkiego na wieczór.
Jaką jedną cechę lub wydarzenie dodalybyscie Bohunowi, a jaką Skrzetuskiemu?

nika

Ada

nika

Tosca

Skoro może być tylko jedno to chciałabym, żeby to Skrzetuski uwolnił Helenę najlepiej tak, jak to opisałam, ale najbardziej chciałabym, żeby Skrzetuski nie szantażował Kurcewiczów tylko, jeśli już musiał się wtrącać, załatwił sprawę jak przystało na Mężczyznę na , czyli:
1. Pojedynek z Bohunem, bo Jurko by nie odpuścił.
2. Eleganckie i nie tak szybkie oświadczyny ( mógłby oświadczyć się Helenie tak jak Michał Wołodyjowski Oleńce. Mały Rycerz podczas tych oświadczyn też mówił o swoim pochodzeniu i wojennych zasługach, ale się nie wywyższał.
A Jeśli chodzi o Bohuna to chciałabym, żeby nasz sokół cudnooki najpierw myślał i przewidywał konsekwencje, a potem działał.

Edycja : Cieszę się, że moje opowiadania Wam się podobają. Ja z kolei uwielbiam zdanie Niki : "Dwa różne światy, jedno bicie serca."