www.domogarov.unl.pl - FORUM

Ada

Wzruszyłam się Zazulo. Te przemyślenia Helena powinna mieć przed ślubem. Nawet jesli nie umiałaby pokochac Bohuna to powinna z nim szczerze porozmawiać.

nika

Zazula

Ada

Dziewczyny zajrzałam do książki, aby znaleźć inspirację na opowiadanie i znalazłam taki oto fragment na koncu:
"Wojny domowe przeżyły go i ciągnęły sie jeszcze długo. Przyszła potem zaraza i Szwedzi..."

Wczesniej jest napisane, że Bohun odbudował Rozlogi i tam umarł.
Czy to znaczy, ze on nie żył długo tylko zginal przed Potopem?

Zazula

Ada

Do tej pory myslalam, ze Bohun dożył starości w Rozlogach. Szwedzi przyszli w 1655. powstanie trwało do 1657. Ale zwrot ,,potem" oznacza, że umarł przed potopem.

Zaczelam pisac. Ciezko idzie bo sie wzielam za fakty historyczne. No i chciałam przedstawić Bohuna takiego jaki jest tylko ulagodzonego przez troski i Skrzetuskiego, który jest dojrzalszy jsk w "Potopie". Zobaczymy czy mi wyjdzie.

nika

Tosca

Co do fragmentu, który zacytowałaś, Ado, ja również roztrząsałam go na wszystkie strony i dochodzę do smutnego wniosku, że Bohun niestety nie żył długo. Z tego, co pisze Sienkiewicz wynika, że Jurko nie dożył nawet zakończenia wojen polsko- kozackich Wojny domowe przeżyły go, a już na pewno nie dożył "potopu" szwedzkiego. Obawiam się, że Jurko nie nacieszył się Rozłogami. Wcale bym się nie zdziwiła gdyby z rozpaczy pękło mu serce Crying or Very sad

Uważam, że to Helena zadała mu śmiertelną ranę. Dlaczego Sienkiewicz był taki okrutny. Crying or Very sad

nika

Cudo, Tosco, cudo!! Dobrze, że Helena miała na tyle przyzwoitości, że przeprosiła Bohuna za swoje zachowanie.

Tosca

nika

Ada

Wojny trwały długo opustoszała Rzeczpospolita, opustoszała Ukraina. Nienawiść wrosła w serca i zatruła krew pobratymczą. Już 10 lat trwały walki polsko- kozackie przez, które Rzeczpospolita uwikłała sie wojnę z Rosją. Tuż potem nastał "potop szwedzki" i ciężkie czasy nastały na kraj. W 1651 roku w bitwie pod Beresteczkiem umarł "straszny kniaź" Jarema. W 1657 roku umarł Bohdan
Chmielnicki i jednym z kandydatów na nowego przywódce był pułkownik Jurij Bohun. Lecz odmówił przyjęcia stanowiska. Formalna władza nie była mu potrzebna. Wystarczyło jedno jego słowo, a szły za nim tłumy. Chciał tylko swej kozaczej swobody bronić. Na niczym innym mu nie zależało. Nie ozenil się, nie posiadał dzieci. I mimo tego, że dobiegał 40tki i usmiech nigdy nie zawitał na jego twarzy kobiety szalały za nim. On jednak na żadną nie spojrzał. Owszem miewał kobiety od czasu do czasu z czysto fizycznej potrzeby. Ale wierny został tylko jednej. Tej, ktora teraz była żona innego. Nikt nie śmiał wymówić przy nim jej imienia. Sobie tylko znanymi metodami dowiadywał się co u niej. Wiedział, że jest szcześliwą matką i żoną. Zalował swojego porywczego zachowania przed laty. Gdyby mógł cofnąlby czas.
Nowym przywódcą po smierci Chmielnickiego został Iwan Wyhowski. Hetman zarządził pertraktacje z Rzeczpospolita i na jednego ze swoich wysłanników wybrał Bohuna. Poselstwo polskie i kozackie zebrało się dnia 16 września 1658 i miało zawrzeć ugodę hadziacką. Jurij nie był zachwycony pertrakcjami z Lachami, ale postanowił przyjrzeć sie sprawie bliżej. Tuż przed pertrakcjami poszedł sie czegoś napić. Kozak wszedł do karczmy i zamówił napitek. Podeszła do niego mloda i rumiana karczmarka, ktora uśmiechnęła sie do niego obiecująco jednocześnie napełniając jego kielich. Bohun skrzywił sie i wykonał gest ręka, aby odeszła. Dziewczyna odeszła niezadowolona. Pułkownik pogrążony w rozmyślaniach nie od razu zwrócił uwagę na przybysza. Ale drgnął, gdy rozpoznał jego głos. Po mału wstał zza stołu i oparty o blat spojrzał grożnym wzrokiem przed siebie. Mezczyzna jakby wyczuł jego obecność, odwrócił się i obaj spojrzeli sobie prosto w oczy. Przed Bohunem stał Skrzetuski. I na jego twarzy pojawiły się juz zmarszczki. Obaj w jednej chwili sięgnęli do rękojeści szabli. Jednak pierwszy opamiętał się Jan. Powoli odsunął rękę od szabli i podszedł do Jurija. Kozak również wypuścił szablę i wyprostował się. Skrzetuski uniósł dłoń ku głowie i szybkim gestem pozdrowił Bohuna, który mu przytaknął.
- Witam waszmości. Nie sadziłem, ze Cie tu spotkam. - rzekł szlachcic.
- I ja nie spodziewałem sie zobaczyć słynnego zbarazczyka. Siadaj jeślić wola.
Obaj mężczyźni usiedli uważnie sie obserwując. Gdy stół od nowa zastawiono napitkiem i mięsiwem zabrali się do jedzenia. Milczeli przez dłuższa chwilę.
- Przyjechałeś waść na pertraktacje czy w sprawach prywatnych?
- Pan kasztelan Bieniewski rozchorował się i będę go zastępował.
- Więc bedziesz miec sprawę ze mną.
Skrzetuski przytaknął. Nagle znienacka rzucił:
- Helena ma się dobrze.
Bohun drgnął, gdy usłyszał imię ukochanej.
- Wiem o tym. Gdyby tak nie było to z moich rąk ni czorty ni upiory by Cie nie wyrwały.
- Skąd wiesz? Šledzisz nas?- zaniepokoił sie Jan.
- Nie trudno usłyszeć wieści o słynnym bohaterze spod Zbaraża. Nie martw się, nie będe jej niepokoił. Wybrała Ciebie. Dałem Ci słowo, ze zostawię ją w spokoju, gdy darowałeś mi zycie. A Kozackie słowo nie dym więc zdzierżę.
- Macie dzieci. - raczej stwierdził ze smutkiem Bohun niz zapytał.
- Tak pieciu synów. Podobnych do matki.
- To mogły być moje dzieci. Uważaj na nia jej matka umarła przy porodzie.
- Wiem o tym, ale Helena bardzo chce miec córkę...........
Chciałbym powiedzieć, że nie zaluje tego, ze wtracilem się miedzy was. Tylko tego, że zrobiłem to nieodpowiednio. Powinienem od razu wyzwać Cię na pojedynek.
- Powinieneś. Ale i ja popełniłem błąd dając upust szaleństwu zamiast poczekać, aby dać Ci w mordę.
Jan wytarł ręce, założył czapkę i powiedział:
- Na mnie już czas. Bywaj waść.
- Bywaj.

P.s. Nie wiem czy pisac ciag dalszy i nie dodac Heleny.

Tosco. Przeżyję to jak potraktowałaś Jana. Smile

Ja wiem swoje. Very Happy

nie było idealnie, ale byli szczęśliwi.

nika

Ado, w końcu się doczekałam. Jestem dumna z Jana, w końcu zachował się, jak facet.

Pisz, pisz. Skoro ja muszę wcielić w życie swój kretyński plan, to i Ty pisz Wink