www.domogarov.unl.pl - FORUM

Ada

No to teraz ja. Spóźniony prezent Walentynkowy dla Bohuna.

W piękny zimowy dzień Helena Kurcewiczówna przechadzała sie po ogródku przyległym do małej chatki, w ktorej teraz mieszkała już ponad rok. Wokół malowniczo skrzył się śnieg, który napadał w nocy. Kniaziówna wskoczyła w zaspę zupełnie jakby była mała dziewczynką, a nie kobietą i matką, która została pół roku temu, wyciągnęła twarz ku słońcu i zaczela rozmyślać nad swoim życiem. Kiedys wydawało jej się, ze jest zakochana w Janie Skrzetuskim. Jakimż głupim dzieckiem była. Nie umiala rozpoznać prawdziwej milosci. Gdy Bohun ją porwał i wywiózł do Czarciego Jaru nienawidziła go z całych sił. Bo uważała, ze rozdzielił ją z ukochanym. Nie winiła go jednak za zagładę swej rodziny. Oni pierwsi chwycili za broń i próbowali sprzedać ją temu, który dawał za nią wiecej. Gdyby byli uczciwi żyliby nadal. Gdy zakochany w niej Kozak wywiózł ją daleko od Jana była zaślepiona gniewem na niego. Prawiła mu przykre rzeczy, a on był wobec niej delikatny mimo, że bolało go jej zachowanie. Któregoś dnia ich kłotnia wymknęła się spod kontroli. Dziewczyna wykrzyczała mu, że nie jest jej godny. Bohun ugodzony taką obelgą wyszedł z chaty i poszedł sie upić. Po kilku godzinach wrócił pijany i wypomniał jej kimże ona jest, że tak podle go traktuje? Gdzie jej zamki i bojary i wojska? Helena kazała mu się wynosić i zaczela tłuc go pięściami w piersi. Mezczyzna obezwładnił jej ręce i pocałował. Mimo woli poczuła , że bycie w jego ramionach jest tym czego zawsze potrzebowała. Kniaziówna oddała pocalunek i oboje padli na łóżko. A potem stała się kobietą. Do dzisiaj pamietała dotyk jego rąk na swoim ciele i jego zapach. Tęskniła za tym. Lecz, gdy nadszedł ranek przyszedł wstyd. Mimo, że odnalazła i zrozumiała swoje uczucia czuła sie źle, że zdradziła Jana. Bohun chciał z nią o tym porozmawiać, ale ona go unikała. Gdy przyszedł rozkaz wymarszu nawet się z nim nie pożegnała. Nie upłynęły dwie niedziele od wyjazdu Bohuni, gdy w Czarcim Jarze znalazł sie Skrzetuski. Dziewczyna podziękowała mu za przyjazd, ale opowiedziała młodemu szlachcicowi o zmianie jej uczuć. Nie powiedziała mu co zaszło pomiedzy nią, a Jurijem. Ale o tak nie mogłaby za niego wyjść. Janowi było bardzo przykro, ale zwrócił jej dane słowo. Poprosiła go tylko o ostatnia przysługę. Pan Skrzetuski sie zgodził i zawiózł Helenę do najbliższego klasztoru i tam zostawił życząc jej szczescia. A potem dowiedziała się, ze jest w ciąży. W jednej chwili chciała odszukać Bohuna i zawiadomić go o tym, że zostanie ojcem, ale źle znosiła ciążę i nie chciała go martwić. Przeorysza podarowała jej domek, a książę Wisniowiecki za namową Jana Skrzetuskiego - pieniadze.miala wiec czas, aby się zastanowić co zrobic dalej. Doszły ją słuchy o rehabilitacji Bohuna. Cieszyło ją to, ale nawet jesliby się to nie stało to i tak by go kochała. Czas najwyższy byłby, aby coś z sobą zrobić. Wrócić i odbudować Rozlogi? Poszukać Bohuna? Czy on nie bedzie zły jesli dowie się co przed nim ukrywała? Czy wybaczy jej? Nagle na jej twarz padł cień i usłyszała znajomy głos:
- Witaj Heleno w końcu Cie odnalazłem.
Kniaziówna zerwała sie przestraszona i chciała uciec, ale poślizgnęła się i byłaby upadła, gdyby nie znalazła się w szybkim, stalowym uścisku Kozaka. Mimo, że była ciepło ubrana jego dotyk przenikał przez warstwy ubrania.
- Co tutaj robisz?- zapytała drżącym glosem.
- A Ty? Wiesz co robiłem przez ostatnie miesiace jesli nie próbowałem dać się zabić z żalu po Tobie? Szukałem Cię? Dlaczego? Dlaczego, az tak mnie nienawidzisz, że zostawiłaś mnie bez słowa? Wybaczysz mi to, że Cię zhańbiłem?
Helena położyła mężczyźnie palec na ustach.
- Proszę nie mów tak. Nie zachowałeś się niegodnie. Zrobiliśmy to wspólnie. Nie żałuję tego.
- Więc czemu mnie opuściłaś? Darłem bandaże na sobie z żalu po Tobie i śmierci-matki prosił, aby zabrała.
- Przepraszam. - załkała Helena. - Sama siebie nie rozumiałam. Było mi wstyd za moją podłość. I za to co poczułam.
- Dałaś mi niebo, a potem strąciłaś w otchlan piekielną. - rzekł Kozak trzymając jej twarz w swych dłoniach.
Ich rozmowę przerwał płacz dziecka. Bohun zamarł. Ale z szybkoscią pantery ruszył w stronę domu.
- Jurij zaczekaj. Muszę Ci coś powiedzieć. - zawołała Helena próbując go dogonić.
Ale on jej nie słyszał. Wpadł do chaty i zostawiajac ślady zaśnieżonych butów na podłodze, skierował się ku komnacie, z której dobiegał płacz. Otworzył drzwi pokoju, wszedł do srodka i zobaczył tam w ogromnej kołysce....dwoje dzieci. Spojrzał czule na dzieci, ale gdy Helena znalazła się w drzwiach pokoju odwrócił sie ku niej z zimnym wyrazem twarzy.
- Wytłumaczysz mi to? Dlaczego Lach Cię tu zostawił samą? Ja go dostanę i ze skóry karzę go obedrzeć, ćwiekami nabić.
Helena złapała Bohuna za ramiona i zmusiła, aby na nia spojrzał.
- Spokojnie. Zwróciłam Janowi słowo. A dzieci są Twoje. To Iwan, a to Aleksandra. - powiedziała Helena wskazując na dzieci muskając po kolei ich policzki z matczyną miłością.
- Moje? Dzieci? Jak to?
- Są wspaniałym prezentem po naszej wspólnej nocy.
Kozak jeszcze raz z niedowierzaniem popatrzył na dzieci.
- Dlaczego mnie nie zawiadomilaś? Dlaczego chciałas mnie tak ukarać?
- Przepraszam. Ale musiałam dojść ze swoimi uczuciami do ładu. Potem chciałam sama siebie ukarać za to co zrobiłam Tobie. Gdy dowiedziałam sie o ciazy chciałam Ci powiedzieć, ale bardzo źle ją znosiłam i nie chciałam Cie martwić. Chciałam Ci powiedzieć. Przepraszam, że ciagle Cię ranię.
Helena rozpłakała się i wtuliła w pierś mezczyzny. Kozak objął ją, pocałował w czubek głowy i oparł o nia swą brodę.
- Wybaczyłbym Ci wszystko bo Cię kocham.
- Ja też Cię kocham, ale zbyt późno to do mnie dotarło.
- Lepiej późno niz wcale.
Helena przez spojrzała na mężczyznę swego zycia i uśmiechnęła się do niego przez lzy. Jurij otarł jej zapłakane oczy.
- Od tej pory zawsze bedziemy razem. Nie pozwolę Ci juz uciec chodźbym musiał Cie skuć łańcuchami.
- Nigdy Cię juz nie zostawię.
- Dostalem za zasługi dla Korony niewielki majątek. Zabiore was tam. Całe swoje zycie poświęcę na uszczęśliwianiu kobiety mojego zycia i dwojki naszych dzieci. A jeśli Bóg pobłogosławi nas kolejnymi pociechami to nie będę sie opierał. Ale najpierw muszę jechać po popa.
- Dlaczego?
- Bo nie utrzymam rąk przy sobie spiąc obok Ciebie, a nie wezmę Cię po raz kolejny bez błogosławieństwa kapłana.

nika

Bosko Ado. Ale widzę, że Bohuna nikt nie uświadomił, skąd się biorą dzieci... Very Happy

I moja ulubiona trójka Very Happy

Ada

Wiedziałam, że wam sie spodoba ostatnie zdanie. Smile

Bohun wie co i jak. Ale jednak Helena odeszła z Janem. Miał prawo sie dziwić.

nika

Ada

Tosca

Pięknie Ado. Postaram się wrzucić moje opowiadanie wieczorem.

nika

Ada

Zazula

Ado,
nie będę oryginalna jeśli powiem, że mi też podobało się ostatnie zdanie Very Happy

Tak miło się czytało. I to, że tak ładnie potrafili powiedzieć o swojej miłości i to, że trafiły się bliźniaki:)

Ja swoje postaram się wrzucić niedługo, bo później będę miała około tygodniową przerwę od forum. Może jeszcze uda mi się być jutro wieczorem i później z telefonu, ale opowiadań już nie dam rady wrzuca przez ten czas:/

Ada

nika

Ada

nika

i ja chętnie coś Waszego poczytam Very Happy

Tosca

..........

Zazula