www.domogarov.unl.pl - FORUM

Caryca24

Zgadzam się z Adą w kwestii prowokowania. Mnie jest bardzo trudno utożsamić się z Heleną, ale kiedyś próbowałam wyobrazić sobie, że jestem na jej miejscu w Jarze i doszłam do wniosku, że ona zachowywała się tak, bo świetnie znała Bohuna i była w 100% pewna, że on jej nie zrobi krzywdy. Może pochlebiając sobie, jestem od niej odważniejsza, a z pewnością o wiele żywsza, ale wyobraziwszy sobie, że jestem w jakimś nieznanym mi miejscu, sama, nikt z przyjaciół o tym nie wie, nie mogę zadzwonić na policję, a przy mnie jest facet, o którym wiem, że jest nieobliczalny. To czy ja będę tak z nim pogrywać i go drażnić? Nie!!! Wiedząc, że w bezpośredniej fizycznej konfrontacji z nim mogę ucierpieć, będę milsza, tu się coś obieca, tu się zagra na zwłokę, tu się użyje jakiegoś czaru, by możliwie dużo zyskać i poprawić swoją sytuację. Ale jeśli założymy, że jest to mój przyszywany brat, którego nie cierpię, ale którego znam na wylot i wiem, jak jest mi oddany, to wtedy - będąc kimś takim jak Helena - będę nim pomiatać. Najłatwiej jest ranić i wyżywać się na tych, którzy nas bezwarunkowo kochają, bo wiemy, że pocierpią, co najwyżej pokrzyczą, ale nigdy, przenigdy nie skrzywdzą.

Alternatywą jest oczywiście założenie, że Kurcewiczówna naprawdę miała w czaszce galaretę zamiast mózgu i po prostu nie zachowywała się racjonalnie. Trochę wskazuje na to jej zachowanie wobec Horpyny: w filmie Horpyna jest od razu inwazyjna, ale w książce? Helena nie miała żadnego powodu, by ją odpędzać. Jeśli nawet ją mierziła, to logika nakazywałaby w takiej sytuacji schować swoje odczucia do kieszeni i spróbować ułożyć sobie możliwie najlepszą relację z Horpyną. Bo po odjeździe Bohuna od niej będzie zależało życie Heleny. Warunki bytowania, od jedzenia na talerzu poczynając, a na granicach swobody i ew. możliwościach ucieczki kończąc

Ada

Czytasz mi w myślach Caryco. Wystarczyłoby by Helena udała jakiś zanik pamięci i wymyśliła ślub w Kijowie by Bohun ją tam zawiozl. Mogła grać na zwłokę. Gorzej jakby on się chciał od razu zenic bo wojna. Ale mogła wciskać kit,że chce wielkiego ślubu w Kijowie po wojnie. Ale Helena myślał,że już chyba nic się nie da zrobić w jej sytuacji. Nikt nie wie gdzie jest i czy żyje. Ona sama nie wie gdzie jest. Nie ma możliwości ucieczki lub samobójstwa. Więc pewnie myślała,że jak obrazi do resztek Bohuna to sam je zabije lub wyrzuci i karze iść precz.

Tosca

Ja tam żadnej prowokacji nie widzę. Traktuje Bohuna jak popychadło, bo Jurko jej na to pozwala.

Anna była taka sama; poniewierała Jackiem, dokuczała mu, na jego oczach mizdrzyła się do Staszka tak jak Helcia do Jana, ale gdy w końcu Jacek trzasnął drzwiami i zdała sobie sprawę,że on nie żartuje to od razu skończyły się muchy w nosie.

Ada

Czytam wasze wypowiedzi i naszła mnie myśl. W sumie to na miejscu Heleny czemu miałabym lubić przyjaciółkę mojego wroga? Nie neguję też tego co obie napisalyście. W sumie to myślę podobnie. Lepiej było siedzieć cicho. A może jakby Bohun długo nie wracał dałoby się dogadać z Horpryna by ją puściła? Byłoby to ryzykowne i raczej Bohun nie uwierzyłby w jakiś napad. Ale Helena mogłaby spróbować liczyć na solidarność jajników. Horpryna była Bohunowi wierna, ale on traktował ją podobnie jak Helena jego. Obrażał ja i groził jej. A jednak wiedział,że będzie mu wierna. Nie umiał z nią żartowac. Chociaż wiedźma proponowała swoje wdzięki bo może jednak Bohuna by przypililo i trafiłaby na gorszy dzień? W końcu to tylko facet. Jak każdy inny. I ma potrzeby. Która by nie skorzystała i schowala dumę do kieszeni? Ale też te jej docinki były w formie jak każdy przyjaciel drugiemu dociśnie. Czyli powie prawdę, niekoniecznie przyjemna, ale w formie jaka tylko jemu ujdzie. Coś co obraca się końcu w żart. Ale skoro Helena Horpryny nie znała i miała być pod jej mocą to mogoa spróbować ja przekupić darami od Skrzetuskiego jeśli by je do niego zabrała lub dała mu znać lub zjednać. Ale wracam do sedna. Jak już pisałam powyżej to będąc zhelena czemu miałabym uważać,że znajoma kogoś kogo nie lubię będzie mi przychylna? W książce pewnie Horpryna była pod Barem z Bohunem bo razem dojechali do Jaru i wiedźma dziewczynie coś "na sen dała". Więc ona już ja musiała chwilowo widzieć zanim straciła przytomność. Kto wie czy nie widziała jak wiedźma też morduje lub grabi co popadnie?
Co do Heleny z "Księcia Srebrnego" to jestem zdania,że ona jednak miała coś z głową. To było dziecko w ciele kobiety. Natomiast "nasza" Helena była dziewczynka wychowana w zabitej dziurze dechami. Nie obrażając nikogo. Pomijając to,że nikt jej nie umiał i nie chciał nauczyć manier, obycia lub empatii. I również wszystkiego tego co dziewczynie w tamtych czasach było potrzebne. To ona sama nie przejawiała chęci do jakiegoś hobby z nudow. Tylko spiewala. Nie miała znajomych, nigdzie nie wyjeżdżała. Nie interesowała się poezja o ile umiała czytać. Książek na bank nie było w Rozlogach. Jeśli kiedyś były to zostały sprzedane lub spalone. W dodatku w tych czasach były drogie. Ale mogła pogadać z ksoedz bo na mszę wyjeżdżała by coś jej pozyczyl. Skoro nie mogła się ruszyć z domu to z nudów mogła chociaż chcieć poznać inne życie.

Tosca

Ja tam nigdy nie miałabym nic przeciwko komitywie z Horpyną, co zresztą widać w kilku moich opowiadaniach. Smile

Gdyby Helena była mądrzejsza mogłaby się z wiedźmą dogadać jak kobieta z kobietą.

Helena czytać i pisać na bank umiała, bo ojciec zdążył ją tego nauczyć zanim umarł, ale, ogólnie rzecz biorąc, Helena była prostaczką z wyświechtanym herbem i wygórowanym mniemaniem o sobie.

Caryca24

Ja nie twierdze, ze Helena miala sie zaprzyjazniac z Horpyna, tylko ulozyc sobie z nia relacje we wlasnym, dobrze pojetym interesie. Przeciez czesto sie zdarza, ze ktos nas mierzi, nie znosimy go tak, ze najchetniej bysmy go siekiera zarabali, ale chowamy uczucia do kieszeni i sie usmiechamy, bo np. musimy z ta osoba wspolpracowac albo jestesmy od niej zalezni. Na tym polega dojrzalosc.
Helena w Rozlogach... kiedys wydawalo mi sie, ze przed XX w. kobiety byly biedne, bo byly wiezione w domach i ze jakbym miala tak wegetowac, to po tygodniu palnelabym sobie w leb. Ale po kwarantannie mysle, ze jak czlowiek chce, to bedzie sie rozwijac w kazdych warunkach. Nawet zamkniety w domu. Ok, w XVII w. nie bylo internetu, a on wiele zmienil. Ale kartka i olowek, by pisac i rysowac znajdzie sie zawsze. Albo kawalek drewna, by w nim rzezbic. I zawsze sa ludzie, z ktorymi mozna rozmawiac. Tylko idiota odpedza od siebie ludzi bez powodu. I tu znow przychodzi mi do glowy Horpyna. Dobrze, jestem Helena: jestem dziewica, ktora nic nie wie o tym, co mnie czeka w malzenstwie. A nie wiem, bo zadbano o to celowo. Bo im mniej bede wiedziec, tym latwiej bedzie mnie zdominowac. I los stawia na mojej drodze kogos takiego jak Horpyna. Kobiete z doswiadczeniem w "tych" sprawach, zielarke i znachorke. Przeciez zamiast bic ja po twarzy, wykorzystywalabym kazda okazje, zeby ja o wszystko wypytac. Po to chocby, zeby pozniej nie musiec rodzic 13 Skrzetusiatek albo Bohuniatek. Tylko trzy. Albo jedno. Albo zadnego. Tyle, ile sama zdecyduje. Wyposazona w wiedze, ktora mi to umozliwi.
A relacja Bohun-Helena. Kiedys byl tu zarzut, ze Jurko nie probuje zblizyc sie do Heleny. Ale ona tez nic nie robi. To w naszych opowiadaniach Jurek uczy ja roznych rzeczy: strzelania, plywania, jazdy konnej. W kanonie tego tez nie ma. Bo Helenka woli po calych dniach przesiadywac w swoim pokoju. I potem w Jarze tez po calych dniach siedzi bezczynnie

Tosca

Zgadzam się w przeważającą większością Twojej powyższej wypowiedzi, Caryco, zwłaszcza z tym, co napisałaś o relacji Helena- Horpyna. Gdyby Helena była mądrzejsza dogadałaby się z nią.
Natomiast co do możliwości rozwoju w warunkach, które panowały w Rozłogach mam bardzo poważne wątpliwości. Pamiętacie scenę, w której Jan chce napisać list do Heleny i prosi Czechłego o przyniesienie papieru i przyborów do pisania? Tatar z rozbrajającą szczerością mówi, że tego już w Rozłogach nie ma, a było tylko wtedy, gdy kniaziowie uczyli się pisać. Obawiam się również, że jedyną książką, którą można było znaleźć w Rozłogach była Biblia, którą Helena czytała Wasylowi. Wyobrażacie sobie minę takiego wyrachowanego skąpiradła jak kniahini, gdyby Helena poprosiła ją o kupno takich fanaberii jak papier, pióra, kałamarz i atrament? Własnych pieniędzy Helena przecież nie miała.

Ja na jej miejscu, oczywiście, poprosiłabym o to Bohuna i przy okazji nauczyła go czytać i pisać, a potem prowadziłabym korespondencję z naszym brylantem wśród Kozaków, ale ona wolała nim poniewierać
Zawsze mnie zastanawiało, co też Helena robiła w Rozłogach całymi dniami? Przecież doglądanie Wasyla, czytanie mu Biblii i modlitwa nie mogły pochłaniać 24 godzin.

Caryca24

Oczywiście możliwości rozwoju intelektualnego, tak, jak my go obecnie pojmujemy, w Rozłogach miała Helena bardzo niewielkie. Chodziło mi o to, że kreatywny człowiek w każdych warunkach znajdzie sobie zajęcie i możliwość uczenia się czegoś nowego. Zastawiając na boku księgi, można założyć ogródek i próbować uprawiać różne rzeczy? Może hodować jakieś zwierzątka? Robić przetwory i nalewki? Haftować? Jest tyle zajęć poza modłami. Nawet w zakonach kontemplacyjnych mnisi nie modlą się 24 godziny na dobę, tylko wykonują różne prace. Też mnie zawsze zastanawiało, co ona robiła po całych dniach?

Myślałam też jeszcze o scenie z Horpyną. Czy nie wydaje się Wam, że jest ona poniekąd potwierdzeniem, że Helena jednak nie jest bóstwem z marmuru tylko człowiekiem? Horpyna opowiada jej o tym, jak dobrze może być jej z Bohunem. A Helena ją odpędza. Dlaczego? Bo te słowa wyzwoliły w niej emocje, których pewnie nie umie nazwać i których sama nie rozumie, ale jednak one się pojawiły. Może jakiś obraz zarysował się w jej głowie??? Dorosła kobieta albo "weszłaby w to", pociągnęła temat z Horpyną, albo spokojnie powiedziałaby jej, że jej to nie interesuje. Helena reaguje jak nieświadome siebie dziecko, ale REAGUJE. W naturalny sposób. Pewnie, jakby ujrzała Jurka w kąpieli w rzece, też by zareagowała Smile

I jakby np. spróbował ją pocałować - też