www.domogarov.unl.pl - FORUM

Ada

Helena przygotowywała się do wyjazdu na Mszę Świętą jak co niedzielę. Była juz prawie gotowa. Musiała jeszcze tylko wlozyc czapkę i zabrać mufkę. Gdy szperała w skrzyni usłyszała pukanie. Otworzyła drzwi i zobaczyła za nimi ciotkę.
- Już jestem gotowa ciotuchno. Mozemy jechać do Kościoła.
- Niestety moje dziecko musisz pojechać sama. Wasyl jest trochę niespokojny. Nie chce go zostawiać.
- To moze i ja zostanę?
- Nie trzeba drogie dziecko. Wystarczy jedna z nas. Ostatnio to Ty opiekowałaś sie kuzynem. Kolaska przygotowana, woźnica i stajenny juz czekają.
- Dobrze ciociu. Pomodlę sie za was.
Helena wsiadła do kolaski, została przykryta kocem i odjechała. Jej pobyt w kościele troche sie przedłużył bo zatrzymał ją ksiadz proboszcz. Zatroskany, ze tylko ona przybyła na mszę zapytał o zdrowie rodziny. Kniaziówna uspokoiła duchownego i podziękowała za dobre słowo. Gdy tylko wjechała w gęsty las, który zaczynał sie tuż za sciezka prowadząca do świątyni usłyszała głośny i szybki tętent końskich kopyt. Nie zdarzyła zareagować i krzyknęła ze strachu, gdy pojawił się jeździec. Sięgnęła po samopał, ale gdy rozpoznała jeźdźca odetchnęła z ulgą. Był nim Bohun. Przyjaciel rodziny, waleczny zolnierz i diabelsko przystojny mężczyzna.
- Wystraszyłeś mnie waść. - rzekła Helena, odkładając broń.
- I słusznie Kniaziówno. nie powinnaś sama ruszać w drogę.
- Daj juz spokój pułkowniku. Nie potrzebuję Twojej zgody na wyjazd do Kościoła. Zresztą ciotka o wszystkim wiedziała.
- Wyjechałem Cię poszukać bo wszyscy zaczęli sie martwić, gdzie sie podziewasz.
- Czy kuzyni juz wrócili z Czehrynia?
- Tak. Przyjechali ze mną.
- Dziękuję za troskę panie pułkowniku. Jak widzisz jestem cała i zdrowa. Może waść jechac w swoja stronę.
Helena zastukała w kolaskę i kazała ruszać w drogę. Bohun podjechał do kolaski i chwycił dłoń Dziewczyny.
- Nie tak szybko Halszko.
- Nie pozwoliłam waści na taką pufalość. - oburzyła się dziewczyna.
- Nie potrzebuję Twojej zgody. Robię to co chcę.
- Właśnie widzę. Proszę mnie puścić.
- A co jesli tego nie zrobię? - rzekł Kozak, który nachylił się ku dziewczynie i posłał jej szelmowski usmiech.
- Zapominasz waść, ze mam służbę do pomocy, a i sama mam przy sobie broń.
Po tych słowach Helena wyciągnęła spod pledu samopał i pomachała nim przed nosem Kozaka.
Bohun odchylił sie do tylu i losno zaśmiał.- Dalibóg kawalerska w waćpannie fantazja.
W jednej chwili Bohun zmienił nastrój i spochmurniał.
- zauważyłem, że unikasz mnie Kniaziówno.
- wydaje się waści.
- Zatem zaszczycisz dzis swoja osobą wieczorny posiłek?
- Oczywiscie. Ale czas nam ruszać pułkowniku.
- Juriju
- Słucham?
- Mam na imię Jurij.
- Wiem o tym, ale to nie obyczajne, abym zwracała się poufale do mezczyzny nie będący moim krewnym.
- Mam nadzieje, ze wkrótce się to zmieni
- Co też waści...?
- Nie czas i nie miejsce o tym rozmawiać, a skoro tak waćpannie spieszno do domu to chetnie Ci w tym pomogę.
Zanim Helena sie spostrzegła Bohun rozkazał jechac za nim, sam chwycił Helene w pół wsadził na swego konia przed siebie i pognał w stronę Rozłogów.

Wymeczylam. Chciałam dodac jakas sprzeczkę pomiedzy Bohunem, a Heleną, ale nie mialam weny.

Dziewczyny co do mnie to chetnie zwiedzilabym Ukrainę. Ale czasy teraz niesprzyjające ku zagranicznym wojażom na Wschód.

nika

Ada

nika

Zazula

Ada podobało mi się, jak Bohun ją "porwał" Wink

Tosca

A jak ja nie skrócę mojej historii to mi zejdzie do rana. Twisted Evil

Co mnie podkusiło???

nika

Ada

nika

Tosca

..............

Ada

Widzę Tosco, że umieściłaś w opowiadaniu prawdopodobny życiorys Bohuna, o którym rozmawiałyśmy. Ale było mi bardzo smutno o tym czytać. Odrzucony Bohun to smutny widok, ale mały bezbronny chłopiec pozbawiony rodziny to jeszcze smutniejsze.