www.domogarov.unl.pl - FORUM

igraine

Ja też się przyłączam do tego towarzystwa wzajemnej adoracji. I dziękuję Esfir i obie dziękujemy Tosce....bo gdyby nie Wy moja przesyłka nie wędrowałby właśnie do mnie. Very Happy

Tosca

Tosca

Obejrzałam sobie dzisiaj " Noc czerwcową" tak gwoli przypomnienia i oczywiście nacieszenia oczu widokiem Aleksandra <3 i okazało się, że Ewelina tak samo jak Helena jest niewolnicą konwenansów. Chodzi mi o scenę, w której zapytała Edmunda czy jest szlachcicem Evil or Very Mad

Na szczęście Edmund, w przeciwieństwie do Jurka, delikatnie, ale stanowczo dał jej do zrozumienia, że nie pozwoli sobą pomiatać: " Pani hrabino, obraża mnie pani, samo nazwisko..." brawa dla niego, że nie pozwolił sobą poniewierać. Jak ja to mogłam przeoczyć?! Shocked

To zapewne urok Aleksandra tak na mnie podziałał <3, <3.

Monique

Muszę, przyznać, że tym spektaklem twórcy nieco podeszli moją naturę typowej romantyczki. Ale o tym zaraz.

Przez całą godzinę rozpływałam się nad tym cudem. Akcja, bohaterowie, piękny pałacyk i patriotyzm. Ten spektakl zdecydowanie zasługuje na uznanie.

A Sasza jest tu wisienką na torcie. Nie wyobrażam sobie nikogo innego w tej roli. Tak pięknie mówił po polsku! Chociaż czasem miałam wrażenie, że umyka mu słowo i potrzebuje chwili na przypomnienie. Niemniej, jestem oczarowna.

Ale dlaczego twórcy mnie podeszli? Bo ja naprawdę wierzyłam, że miłość Eweliny i Edmunda będzie taka piękna i trwała. A tu masz!
Zawiodłam się srogo. Mój Edmund nie okazał się takim, za jakiego go miałam. Powiało realizmem.

Tosca

@Monique
Miło, że znalazła się kolejna osoba, której Aleksander w roli rosyjskiego porucznika wyjątkowo przypadał do gustu. Ja subtelnego i delikatnego Edmunda cenię znacznie bardziej niż narwanego i agresywnego filmowego Bohuna.
A co do Eweliny to uważam ją za osobę wyjątkowo okrutną i wyrachowaną i wcale mi jej nie żal. Ona wszystkich swoich bliskich traktowała przedmiotowo. Nigdy nie kochała Piotra ( dla niej małżeństwo z nim było „tylko spekulacją (…) aby majątek został przy tym samym nazwisku” jak powiedział marszałek dworu), ale „ z nazwiska też nic nie wyszło, bo to przecież tylko córka.” Nic więc dziwnego, że Edmund tak łatwo wkradł się w łaski Eweliny, ale, jak pisałam w moim wcześniejszym poście, uważam, że ten młody Rosjanin był przede wszystkim narzędziem w ręku ciotki Danieli, która bała się, że jeśli Ewelina wyjedzie to „ wszyscy pójdą z torbami” i skończy się wygodne, spokojne życie na koszt hrabiny. A małżeństwu Eweliny i Edmunda także nie dawałam wielkich szans przede wszystkim ze względu na zbyt dużą różnicę wieku między nimi.

Ja również jestem niepoprawną romantyczką i nie miałabym takich rozterek jak Ewelina, bo po prostu wiem, że nie zawarłabym małżeństwa dla pieniędzy, herbu, tytułu itp. Itd. Z dwojga złego już wolałabym być sama. Dla mnie to nie byłoby małżeństwo tylko kontrakt na zasadzie „ coś za coś” i dziękuję Bogu, że urodziłam się w czasach kiedy córka nie jest już traktowana jak bezwartościowa gęba do wykarmienia, której trzeba się jak najszybciej pozbyć z domu; najlepiej oddając ją temu, kto więcej za nią daje lub jest lepiej „ ustawiony”, a jak się potencjalny zięć jeszcze zrzeknie praw do posagu to już w ogóle cudownie.

Monique

Edmund jest wspaniały. Ale nie wiem czy cenię go wyżej niż Bohuna.

Wiesz, wiemy jak skończyła Ewelina. Po prawdzie sama była sobie winna. Wiedziała kogo bierze. I stąd bierze się ten zgrzyt. Edmund jest wspaniały, ale nie idealny.

Zastanawiałam się co bym zrobiła na miejscu hrabiny. I sądzę, że cudowne oczy pana pułkownika by mnie chyba nie skusiły. Nie, gdyby na szali było tak wiele do stracenia.

Tosca

Monique

Tak, czytałam wcześniejszą dyskusję.
I jednak zgadzam się z Esfir.

Sądzę, że gdyby skończyło się w tym momencie, niewiele mogłybyśmy zarzucić Edmundowi. Very Happy

Swoją drogą muszę przeczytać to opowiadanie. Nawet jeśli tak wiele zostało zmienione.

Tosca

Monique

Tosca

Monique

Tosca

[quote="Monique"] Rozbawiła mnie myśl, że my wszystkie jesteśmy po trochę taką Florentyną, która wzdycha po cichu do pięknego Edmunda.[quote="Monique"]

Ja Florentyną nie jestem. Jeżeli już miałabym się porównywać do jakiejś postaci to zdecydowanie bliżej mi do Horpyny. Aleksander nie musiałby się obawiać, że mu wbiję sztylet w plecy. Gdyby potrzebował pomocy też mógłby na mnie liczyć, o ile nie byłoby to coś niezgodnego z prawem. Ponadto, tak samo jak Horpyna zdaję sobie sprawę, że do Aleksandra tak jak ona do Bohuna to ja sobie mogę jedynie powzdychać i na tym koniec, bo " wiem ja, że ty nie dla mnie."

Co do stowarzyszenia: Jedyny słuszny wizerunek Aleksandra w polskich produkcjach. to wątpię, aby takie powstało, bo ja go zakładać nie zamierzam Smile

, ale bardzo nie podoba mi się psucie postaci granych przez Aleksandra wbrew literackiemu pierwowzorowi. Uważam, że to po prostu nie fair. Jerzy Hoffman równie dobrze mógł uśmiercić Skrzetuskiego, albo ożenić Bohuna z Heleną, bo byłoby to tak samo zgodne z literackim pierwowzorem jak ta szarpanina. To nie jest drobiazg pokroju: niebieskie oczy zamiast czarnych tylko bardzo poważna rozbieżność w stosunku do oryginału. Ja w pierwszej chwili byłam zaszokowana. Co ten Hoffman zrobił! No ale potem się wyjaśniło. Trzeba ratować M. Żebrowskiego więc zrobimy z romantyka furiata:evil: i liczymy na to, że Polki są głupie, nie czytały książki więc się na to nabiorą.
J. Iwaszkiewicz i A. Wajda mieli łatwiej. Po prostu dopisali dalszy ciąg przedstawiający Edmunda jako podłego, wyrachowanego prymitywa, któremu tylko konie, karty, pieniądze i baby w głowie. A on wcale, aż tak zły nie był ( o czym zresztą już pisałam).
Ps. Kurczę, znowu szwankują mi cytaty. Sad

Monique

To chyba zbyt uogólniłam, ja jestem taką Florentyną Very Happy