www.domogarov.unl.pl - FORUM

Ada

Junior jest milutki, ale rozmawiałyśmy wczoraj za kim byśmy sie obejrzały. Jestem w przybliżonym wieku do Juniora i mimo, ze jestem zwolenniczką par o zbliżonym do siebie wieku to za młodym bym się nie obejrzała a za Aleksandrem tak.
Nowa ekranizacja miałaby lepszy budżet, nowych aktorów. Kto wie? Może odkrylybyśmy nowy skarb jako Nikitę?

nika

Ada

Tosco! Masz jakieś ulubione cytaty Nikity i Afonki o np. Jelenie, zyciu, służbie?

Tosca

Ada

Przedstawiłaś bardziej ulubione sytuacje. Bardziej chodziło mi o cos w stylu np.
Bohun: gdyby ja Ciebie nie kochał....
Skrzetuski: dla takiej podzięki w ogień bym skoczył.

Cytaty, które opisują ich reakcje lub uczucie. Zdanie, które by ich zdefiniowało.

Tosca

Ada

Niespecjalnie. Lubię niejtóre sytuacje. Oczywiscie najlepsza to porwanie zony Morozowa. Jestem ciekawa Twoich cytatów bo znasz tą ksiązke na pamięć.

Tosca

Ada

Droga Tosco,
Oto pierwsza część nagrody za miłe słowa w kierunku Janka.
Pisałam Ci o ulubionych cytatach bo myslalam o tym co Ci się podoba w tych bohaterach. Ale sama jakos sobie poradziłam.

Tosca

Ada

Skrzetuski miał być idealny, ale nawet ideał popełnia błędy. I popełniał. Ja lubię go za łagodność i doceniam, że nie był mściwy. Przy kniaziu Jaremie naoglądał sie jak nalezy traktować wrogów, a jednak tego nie powtarzał. Idealność Skrzetuskiego nie objawia sie w jego relacjach z Bohunem czy z Helena, ale wobec ojczyzny. To ideał wojownika, który jest gotów na poświęcenie.

Jestem pewna, że jeśli Skrzetuski spotkałby Helenę jako żonę Bohuna to tak jak i Nikita wycofałby się.
Nikita inaczej postąpić nie mogl. Mimo,że kochał Jelenę to nie mógł zachować się nieuczciwie i wkroczyć z butami w malźenstwo. Nawet takie, ktore było nim tylko oficjalnie.
Wiaziemski postąpił podle, ale przynajmniej działał w imię swojego szczęścia. Gotów był poświęcić wszystko, aby ulżyć swemu cierpieniu.
Rozumialabym wstąpienie do klasztoru Jeleny, gdyby po śmierci Morozowa Afońka nadal jej zagrażał.
Ale wyznać komuś miłość i nie dać mu szansy na wspolne zycie to okrutne i bezmyślne. Nikicie należała sie szansa. Tak na prawdę to Jelena kochała sama siebie. Bała sie życia. Wolała całe zycie spędzić w pustce niż chwili szczęścia z ukochanym, jesli tak byłoby im dane.

Tosca

Nie jestem do końca przekonana, czy Jan wycofałby się, gdyby Helena była żoną Bohuna, zwłaszcza, gdyby się dowiedział, że jest nieszczęśliwa w małżeństwie. Kto wie, czy nie obudziłby się w nim obrońca niewiast i nie zdecydowałby się uwolnić ją od znienawidzonego tyrana?? Przecież bez pardonu wtrącił się i „namieszał” pomiędzy Heleną a Bohunem, mimo że dziewczyna była już przyrzeczona Jurkowi. Zapewne był przekonany, że słowo dane jakiemuś Kozakowi nic nie znaczy skoro w konkury stanął bogaty polski szlachcic i poseł z koneksjami. Można się oburzać, że małżeństwo Heleny i Bohuna zostało zaaranżowane. Owszem, ale tak zawierano 99% ówczesnych i późniejszych małżeństw, a -według mnie- Helena była w nieporównywalnie lepszej sytuacji niż większość kobiet, bo ona miała coś, o czym tamte mogły najczęściej tylko pomarzyć- szczerą i bezgraniczną miłość Bohuna.

Co do Jeleny to ja również nie rozumiem jej decyzji, przecież kochała Nikitę i pierwsza wyznała mu miłość, a potem w obawie przed konsekwencjami swojego głupiego i nieodpowiedzialnego zachowania uciekła do klasztoru, wbijając Nikicie nóż w serce. Tak jak już kiedyś napisałam, uważam, że Jelena powinna była odejść z tego klasztoru razem z Nikitą i zostać jego żoną ( na pewno czekałoby ją spokojne, wygodne i dostatnie życie podobne do tego, jakie wiodła u boku Drużyny Morozowa, bo Nikita zapewne nieba by jej przychylił).

Ada

Skrzetuski mógł uważać, ze jest lepszym kandydatem. Mozliwe, ze spodobałaby mu sie pani Bohunowa, ale więzów małżeńskich by nienaruszal. Co innego obiecanie, a co innego śluby przed Bogiem. Tego Jan by nie zrywał. Zreszta, jesliby Helena poprobowala zycia z Bohunem to nie byłaby taka niezadowolona. Nie spróbowała, nie wiedziała co traci i to i zal jej nie było. Jesliby żyła z Bohunem, ktory nie tylko by ja szanował i kochał, ale także dogodził to inaczej by śpiewała.

Dimitriewna nie miala charakteru. To bezmyślna idotka bo inaczej nie mozna jej nazwać. Wszystkiego sie bała. Jej pasowało jak siedziała w domu z wiankiem na głowie i śpiewała wsrod innych panien. Nic o milosci nie wiedziała. Jakby miało przyjść do milosci fizycznej z Nikita to myśle, że uciekalaby, gdzie pieprz rośnie z krzykiem. Bo ona milosc wyobrażała sobie jako cos wzniosłego, poetyckiego, gdzie mężczyzna rączki całuje. I nic wiecej. A tutaj Afońka pokazał jej, że jest jeszcze inna forma milosci, namiętna.

Tosca